Shane Alexander - Mono Solo Recensie op Podiuminfo

2011-04-28 Shane Alexander is een singer-songwriter uit San-Diego die tot nu toe in de schaduwen van het genre is blijven hangen. De man heeft er al een hele carrière opzitten, was zelfs voorman van een rockband, maar mist misschien net dat boeiende verhaal om de aandacht mee te trekken. Alexander is het schoolvoorbeeld van een jongetje dat gitaar leert spelen en liedjes is gaan schrijven, omdat zijn vader een flinke platencollectie had waar hij gedurende zijn hele jeugd van heeft mogen genieten. Weinig persoonlijk drama dus. En dat is te horen.

Op alweer zijn vierde soloalbum Mono Solo komt Shane Alexander namelijk nogal onwetend over. De liedjes bevatten vooral cliché songteksten en over de muziek daar omheen is ook weinig goeds te zeggen. Alexander heeft een weinig bijzonder stemgeluid (denk aan een erg verkouden Bryan Adams) dat na een aantal nummers enorm begint te vervelen. Zijn gitaarspel is al even tam, iets wat vooral blijkt uit een grotendeels instrumentale minuut als ‘Vegeta’. Alexander beloofde met Mono Solo een album waarop hij alle remmen los gooit en waarop diepgaande teksten over bijvoorbeeld de gevolgen van de economische crisis staan. Ik heb ze niet gehoord.

Er is niets mis met liefdesliedjes, maar bij een nummer als ‘You Are The Light’ begin je toch even te zuchten. Hoe vaak gaan we dit nog horen? Ook ‘Afterwhile’ is standaard ‘na regen komt zonneschijn’-lulkoek. Het saaie gitaarspel lijkt daarnaast verdacht veel op John Mayer’s ‘83’, al is die vergelijking vooral een belediging voor Mayer. De enige track die enigszins indruk wekt is ‘The Fringes’. Hier wordt Alexander’s gepingel gecombineerd met onder andere opvallende drums, een piano en stevige achtergrondzang. Het refrein klinkt heerlijk ongepolijst en aan het einde van het nummer komen zelfs nog wat hoge tonen van een elektrische orgel voorbij.

Maar op dit ene goede momentje na is Mono Solo een zwak album waar alleen de minst kritische liefhebber van singer-songwriter-muziek vrolijk van kan worden. Shane Alexander mist het meest essentiële ingrediënt om dit type muziek speciaal te maken en heeft verder ook weinig instrumentale kunstjes in huis om bijzonder te zijn. De vergelijkingen met Damien Rice en Paul Simon worden door velen gemaakt, maar zijn zeer onterecht.

Recensent:Randy Timmers Artiest:Shane Alexander Label:Rough Trade Distribution