De muziek die Nanda Akkerman ten gehore brengt is een mix van soul, funk, pop met een vleugje reggae. Een lekker warm geluid dus, en dat is ook geen wonder als je in Rotterdam vlakbij de west-Kruiskade woont. Een straat waar ze overigens ook een ode aan geschreven heeft. Nanda heeft namelijk bijna alle teksten van deze cd zelf geschreven. De ode aan de Kruiskade is meteen een duidelijk voorbeeld van waar de haken en ogen zitten in haar teksten. Een liedje waarin de woorden Kruiskade, bananen en Suriname moeten rijmen, en enkele van deze woorden metrisch ook niet blijken te passen, is erg tenenkrommend.
Nanda Akkerman wil mensen raken en ontroeren met haar muziek. Menig vrouw zal zich wel kunnen vinden in de liedjes over onbereikbare liefde, leegheid van het bestaan en dromen. Hierdoor wordt het vooral voor mannen wat minder interessant. Het is een soort Net5 maar dan in muzikale vorm, waardoor ik als man totaal niet kan identificeren met de muziek. Een van de grote inspiratiebronnen van de zangeres is cabaretière Lenette van Dongen en dit komt erg duidelijk terug in de nummers. De liedjes van Nanda lijken op cabaret, maar dan zonder de begeleidende sketches en helaas ook zonder de broodnodige twist. Elke keer verwacht ik een draai waardoor het geheel in een ander daglicht komt, maar die pointe blijft steeds uit. Gelukkig maakt de stem van Nanda Akkerman veel goed. Haar warme geluid is erg prettig om naar te luisteren. Ik verwacht dan ook dat de zangeres beter tot haar recht komt als ze iemand anders haar teksten laat schrijven, want zingen kan ze zeker. Geloven in jezelf is een goede zaak, maar de frisse wind waarover ze op haar eigen site rept, is momenteel nog lichtelijk overdreven.
Brian Robertson - Diamonds and DirtDe van oorsprong Schotse gitarist en componist brengt zijn allereerste...
Shane Alexander - Mono Solo Shane Alexander is een singer-songwriter uit San-Diego die tot nu toe in de...