Waar ‘The Way I See It’ gekenmerkt werd door een nieuwe bewerking van de pure soul, gaat Stone Rollin’ nog een stapje verder. Allerhande vergeten stijlen komen samen op een mix van soul, blues en rock ‘n roll. Eerste single ‘Radio’ wordt gekenmerkt door een ontzettend aanstekelijke gitaarriff, waar enkele rock ’n roll legendes jaloers op zullen zijn. Gecombineerd met het lekker in het gehoor liggende refrein van Saadiq, zit je het nummer binnen enkele tellen gegarandeerd mee te neuriën.
Het absolute hoogtepunt is echter titeltrack ‘Stone Rollin’. Het nummer heeft een heerlijk mondharmonica ritme, wat het nummer een heel rauw blues gevoel geeft. Saadiq weet vervolgens, in perfecte samenhang met het achtergrondkoortje, het nummer naar een hoogtepunt te brengen. Ook op ‘Go To hell’ komt dit koortje terug. Het nummer lijkt met haar overdadig aangebrachte violen op het eerste gezicht iets te veel van het goede, maar door het halverwege invallende koortje ontstaat er een gospel nummer waar deze violen juist zeer goed bij passen.
Opvallend is ook de bijdrage van Yukim Nagang. Als enigste gastartiest lijkt de zangeres van Little Dragon een aparte keuze. Op het meest poppy nummer van de plaat blijkt zij zich echter prima thuis te voelen. Met haar zweverige stem voorkomt ze dat het liedje de plaat verpest.
Op Stone Rollin’ gaat Raphael Saadiq verder waar hij met The Way I See It gebleven was. De muziek klinkt volwassener, rauwer en grijpt nog meer terug op oude klassiekers als Muddy Waters. Aan de andere kant behoudt Raphael Saadiq zijn vrolijke no-nonsense stijl en doe je de hele plaat niks anders dan vrolijk mee neuriën. Stone Rollin’ is de perfecte cd om het zonnige voorjaar mee te beginnen. Onbezorgd, hoopgevend en puur genieten.
Slaves To Gravity - UnderwaterouterspaceAlsof het potverdorie 1992 is, dat is het eerste wat je denkt bij...
Bazzookas - Kaboem! Wat krijg je als je een cd van VanKatoen en The Palookas in een blender doet?...