2011-05-05
Iedereen die ooit filosofie gekregen heeft, zal zich ongetwijfeld Zarathustra nog herinneren. Voor Nietzsche was deze man vooral de grondlegger van de moraal, terwijl anderen hem veeleer zagen als de eerste profeet die een monotheïstische godsdienst predikte. Hoe men het ook bekijkt, het is alleszins een mysterieus en mythisch figuur en dan ook de perfecte persoon om zijn naam uit te lenen aan een driekoppige band, die meer lijkt te zweven dan te musiceren. We hebben het over Zoroaster, een sludge band uit de Amerikaanse staat Georgia. Blijkbaar is deze zuiderse staat een prima plek om dit soort muziek te produceren, want ze bracht ook Mastodon en Baroness voort. Toch gaat Zoroaster al geruime tijd iets verder richting space en met hun derde langspeler Matador lijken ze nog lang niet van dit pad af te wijken. Een perfecte omschrijving geven van hun muziek is moeilijk. Start met sludge en denk daarnaast aan stonerrock en space rock. Het resultaat is alleszins iets heel erg psychedelisch, dat niet altijd even sterk overkomt. Als je de luisteraar overrompelt met monotonie, mantrische gezangen en ongebreidelde psychedelica, moet je ervoor zorgen dat dit alles tot in de perfectie uitgewerkt is, om niet door de mand te vallen. Daar zit hem nu net het probleem: de band laat soms steken vallen. In de openingstrack ‘D.N.R.’ klinken de mantra’s niet toonvast en in ‘Ancient Ones’ wordt er gewoonweg te veel herhaald. ‘Old World’ en ‘Trident’ slagen dan weer wel in hun opzet, door de toevoeging van enkele vernuftige gitaarsolo’s. ‘Firewater’ moet een rustmoment inlassen, maar doet de plaat verdrinken in een poel van effecten. Misschien is dit ideaal voor de liefhebbers van allerhande narcotica, maar voor de doorsnee brave burger is dit toch net iets te veel van het goede. Feedback kan heel prachtige resultaten opleveren, maar je hoeft er ook niet mee te overdrijven. ‘Odyssey’ en ‘Matador’ zijn dan weer twee tracks die slechts af en toe overtuigen.
De stijl die Zoroaster brengt is zeker interessant, maar de uitwerking is nog niet zoals het zou moeten zijn. Het grote publiek, dat door hun streekgenoten Mastodon en Baroness bereikt wordt, zal niet snel aan hun voeten liggen. Toch is het zeker geen band om al volledig af te schrijven. De interesse is gewekt, maar ons hart is er nog niet vol van.
Unkle - Where Did The Night Fall - Another Night Out Unkle heeft door de jaren heen al meerdere vormen gekend. Het muzikale...
Slaves To Gravity - Underwaterouterspace Alsof het potverdorie 1992 is, dat is het eerste wat je denkt bij...