2011-05-01
Door allerlei gezeur met platenmaatschappijen moesten we vijf jaar wachten op het titelloze derde album van Das Pop. Toen dit album eind 2009 eindelijk verscheen, bleek het de lange wachttijd gelukkig meer dan waard. Doordat het uitbrengen van Das Pop zo lang duurde, stonden de heren te popelen om aan nieuw materiaal te gaan werken. Vandaar dat er nu binnen anderhalf jaar een opvolger is.The Game werd deels opgenomen in Hoboken, New Jersey en deels in Stockholm en werd door de heren van Das Pop zelf geproduceerd. De Nieuw-Zeelandse drummer Matt Eccles , die op de vorige plaat ook al meespeelde, is nu officieel lid van Das Pop en hij drukt meteen zijn stempel op het album. Luister bijvoorbeeld naar de beukende drums in het nummer ‘Skip The Rope’.
Das Pop heeft zich op The Game vooral laten beïnvloeden door allerlei muziek uit de jaren ’70. Door het vele gebruik van de piano refereert de band bij vlagen sterk aan het betere werk van Elton John. Verder houdt Das Pop de bandnaam in ere en klinken ze dus gewoon heel poppy. De nummers liggen stuk voor stuk uitstekend in het gehoor, maar nergens wordt het al te gemakkelijk.
Het allerbeste nummer op The Game is de titeltrack die tevens het album opent. Het nummer is uiterst catchy, maar vooral door het soms vreemde drumwerk ook opvallend anders. Verder bevat het heerlijke synthesizers, een soort discobeat en leuke koortjes.
Na zo’n geweldig begin kan het natuurlijk alleen maar minder worden en dat geldt ook voor The Game. De overige elf nummers op het album kunnen niet tippen aan de titeltrack, maar slecht zijn ze zeker niet, integendeel. Het rustige ‘Flowers In The Dirt’ wordt gedragen door piano en drums en in combinatie met het kenmerkende stemgeluid van Bent van Looy levert dit een erg mooi nummer op.
‘Girl Wolf’ is juist vrij stevig en begint met een lekkere gitaarriff. Ook ‘Fairweather Friends’ is wat steviger en bevat de sterke tekstregel “And on the day the music died, you bought yourself a new guitar.” ‘I Me Mine’ en ‘Gold’ zijn lekkere powerpopsongs en het laatste nummer bevat een toetsenpartij die doet denken aan die in Billy Joel’s ‘All For Leyna’.
Ook ‘Wronging The Rights’ is erg mooi. Het refrein is bombastisch, maar voor de laatste zin ervan blijven opeens alleen drums, piano en zang over. Dit werkt heel goed en zorgt ervoor dat die laatste zin, “You are much better suited for a life in the light, than the world would have you believe’’ niet meer uit je hoofd gaat.
Tegenover deze sterke nummers staan eigenlijk geen zwakke broeders en dit kan slechts leiden tot de conclusie dat The Game een zeer sterk album is.
Eerdere recensies van Das Pop:
- 26-10-2009: Das Pop.
Sonny Hunt & The Dirty White Boys - Hitting the NootMen neme: een Amerikaanse muzikant met een smerig goed gevoel voor...
Intergalactic Lovers - Greetings & Salutions Intergalactic Lovers is een vierkoppige formatie uit België, tenminste de...