2005-11-08
Muziek kent geen grenzen, dat is al vaak bewezen maar dit is wel de eerste keer dat ik een cd voor mijn neus krijg van een band waarvan de leden grotendeels zijn opgegroeid in Gibraltar. Waar?! Hoor ik de mensen denken die op school meer bij muziekles aanwezig waren dan bij aardrijkskunde. Gibraltar is een klein stukje land op steenworp afstand van Marokko dat al jaren voor discussies zorgt tussen Engeland en Spanje. Net als ieder ander moet Breed 77 gedacht hebben dat op die rotsblok maar weinig publiek is voor hun muziek en daarom zijn de bandleden eind jaren ’90 naar Londen verhuist om zich daar in de muziekwereld te begeven. Toch heeft de band haar afkomst niet verloochend en zijn Zuid-Europese en Noord-Afrikaanse invloeden te horen in de rock muziek van Breed 77.
Op de nieuwe cd Cultura laten Paul Isola, Danny Felice, Stuart Caville en Pete Chichone horen hoe hardrock vandaag de dag moet klinken. Niks geen new-metal, gothic of andere rages maar echte hardrock in navolging van oudgediende als Anthrax, Biohazard en Life of Agony.
De cd staat vol met heerlijke rocknummers en hier en daar is een ballad (Numb) of een ander rustmoment te horen. Vooral tijdens deze rustige momenten zijn de Spaanse invloeden in de gitaarpartij goed te horen en wanneer je naar Oracion Final luistert hoor je de Marokkaanse invloeden in de melodielijn van de zang. Vanaf nummer twee (het eerste nummer is een intro) walst de muziek over je heen om ruim vijftig minuten later pas weer op te houden. Hoogtepunten op de cd zijn World’s on Fire, La Ultima Hora en het akoestische Breaking the Silence.
Breed 77 heeft met hun cd Cultura een plaats tussen de gerenommeerde hardrock bands verdiend.
Nickelback - PhotopgraphNickelback behoeft eigenlijk geen introductie meer want je moet wel als een...
NME.MINE - Life Without Water Dat een band als Nme.Mine een muzikale stempel krijgt afopgelegd met het...