Het eindresultaat is een vlotte, op traditionele blues gestoelde plaat met voor elk wat wils. De plaat start met het funky nummer ‘Revolution”. Zanger Weber heeft een hese stem in een lage toonsoort. Anders dan veel zangers is hij echter in staat om zijn stem goed onder controle te houden. Op het nummer met Hammond, “If I Can’t Have You”, horen we dat jaren ’60 rock prima mengt met funkblues.
Het nummer met Snowy White, “Go Back To Where You Came From” heeft inderdaad de karakteristieke scheurende gitaar van Snowy White, maar is qua vorm traditionele blues. Dit nummer rolt meer dan de andere nummers van de plaat, mede dankzij het tweestemmig ingezongen stuk. De track wekt de suggestie aanwezig te zijn in een donkere kroeg. “Can’t Get Enough” is rock ‘n’ roll, waarbij de aanwezigheid van de mondharmonica overheersend is. Hoewel ik niet zo bijzonder veel met ballads heb, is “Tell me, Tell me” niet het meest vreselijk in zijn soort. Wel is het zeker één van de wat saaiere nummers op de cd. Het sterke “Colours And Shades” is meer heavy en lijkt wat vage verwijzingen te hebben naar Stevie Wonder. De cd eindigt met “Take One”, een instrumentaal nummer.
Ruud Weber Band knalt het meest op de funky-blues nummers, maar is ook zeker goed in rock ‘n’ roll-achtige blues. New Blues is een gevarieerde cd zonder dramatische dieptepunten. De cd is zowel goed als achtergrond-cd als om rustig weg te luisteren. Doordat de harde blues niet alles wegblaast is de plaat zelfs geschikt voor mensen die niet vaak naar deze muziekstijl luisteren. Al met al een zeer sterke plaat van deze Nederlandse artiesten.
Letlive. - Fake HistoryAl sinds het bestaan van de muziekbusiness melkt men populaire muziekgenres...
Sonny Hunt & The Dirty White Boys - Hitting the Noot Men neme: een Amerikaanse muzikant met een smerig goed gevoel voor...