Het eerste lied, ‘Praises In Your Name’ klinkt toegankelijk maar is zeker niet vlak. Het heeft een fris Afrikaans ritme en een heldere gitaarklank. Stevens heeft een herkenbare ingetogen stem met een fijne korrel. Met Two Gallants wilde hij nog wel eens vocaal uithalen maar daar is op dit album geen sprake van. ‘Second Mind’ is een eenvoudig folkliedje dat ingekleurd wordt door warme orgeltonen. Muzikaal heeft hij duidelijk gas terug genomen ten gunste van een intiemere vriendelijkere sound. Alleen op ‘Elderwoods’ klinken de gitaren wat pittiger. Dit album klinkt toegankelijk en blijft keurig binnen de gebaande paden. Maar Stevens heeft het talent om liedjes te schrijven die niet ondanks maar dankzij hun eenvoud iets bijzonders hebben. ‘The Southern Lights’ klinkt bijvoorbeeld als een countryballad, maar dan wel een mooie; “The sweeter the candy, the bitterer the aftertaste”. ‘Angelina’ is een ontwapenend liefdesliedje dat ook in de jaren zeventig gemaakt had kunnen worden. Vooral het gemoedelijke drumwerk is verfrissend ouderwets. Het laatste lied is ‘Everyday I Fall’, een gevoelig lied met strijkers en mandoline.
Je kunt er niet omheen dat We Live On Cliffs niet bepaald een vernieuwend album is. Alle scherpe kantjes van Two Gallants zijn gladgeschuurd. Vervolgens is de zaak ook nog netjes gepolijst tot een kraakheldere sound. Maar als ik negen mooie liedjes hoor zal het gebrek aan originaliteit me verder een worst wezen. De kwaliteit van de songs is dik in orde en de beleving is ook authentiek. Het is echt een persoonlijk album, Stevens bespiegelt in zijn teksten hoe hij in het leven staat. Als je het goed beluistert rijpt dit album van redelijk mainstream muziek tot iets veel mooiers.
Sergent Garcia - Una Y Otra Vez Sergent Garcia is een Frans-Spaanse band die geleid wordt door de...
Duran Duran - All You Need is Now Er zijn maar weinig mensen die Duran Duran niet kennen. Iedereen die in de...