2011-04-26
Rapper Wiz Khalifa heeft vier grote passies in zijn leven: wiet, geld, vrouwen en natuurlijk rappen. Het zijn dus ook de eerste drie onderwerpen die de boventoon voeren op het debuutalbum van dit talent. Vorig jaar bereikte de rapper, na enkele jaren in het underground circuit bezig te zijn geweest, in een moeite de status van superster met zijn hitsingle ‘Black & Yellow’. Er volgde een remix met T-Pain en Snoop Dogg, er ontstond een gevecht tussen de verschillende labels die Wiz wouden tekenen en de rapper was ineens headliner op verscheidene grote Amerikaanse festivals. De samenwerking met Snoop Dogg beviel zo goed dat het duo de handen in elkander sloeg voor het maken van een film. Deze gaat, hoe kan het ook anders, over een stel tieners die hun leven spenderen aan het roken van wiet.Maar eerst zijn debuutalbum Rolling Papers. Waar de MC bekend werd met de gelikte productie van ‘Black & Yellow’ is het verrassend om te horen dat openingsnummer ‘When I’m Gone’ slechts bestaat uit een pianomelodietje. Het ligt de rapper goed. Rustig vertelt Wiz dat hij hoofdzakelijk leeft voor wiet, vrouwen en geld. Hij neemt de luisteraar meteen mee in zijn relaxte flow en brengt deze volledig tot rust. Wanneer na twee nummers dan ‘Black & Yellow’ uit de speakers klinkt lijkt deze plotseling een stuk rustiger in het gehoor te liggen.
Deze relaxte sfeer blijft met name op de eerste helft van de plaat bewaard. Halverwege verschuift de nadruk naar slecht gekozen refreintjes. Het eurodance refrein van ‘Wake Up’ klinkt bijvoorbeeld veel te aanwezig. Vanaf dit nummer wordt deze fout op zo goed als elk lied herhaald. Tijdens ‘No Sleep’ meent Wiz Khalifa zelf te moeten zingen. Dat is wederom geen goed idee van de rapper. Alleen op ‘Fly Solo’ valt Khalifa weer echt sterk te horen. Slechts begeleid door een simpele gitaar rapt Khalifa voor het eerst over een serieus onderwerp. Ook het zingen gaat hem hier beter af.
Op de eerste helft van Rolling Papers laat Wiz Khalifa horen dat hij zeker in staat is een klassieker neer te zetten. De relaxte stem voert je voortreffelijk mee. Gecombineerd met de degelijke producties zijn deze nummers stuk voor stuk voer voor de gemiddelde wietroker. Doordat Khalifa hier zo lekker in het gehoor ligt, vergeef je hem zijn eenzijdige kijk op het leven ook meteen. De tweede helft verschuift de nadruk echter naar uitgebreide refreinen en wordt er wanhopig geprobeerd iets commercieels neer te zitten. De gekunstelde, vaak valse stukken halen de relaxte sfeer weg en maken dat Rolling Papers je met een onbevredigend gevoel achterlaat.
Lupe Fiasco - Lasers Love Always Shines Everytime: Remember 2 Smile is de titel van het derde...
Final Days Society - Ours is not a Caravan of Despair Als recensent kom je wel eens albums tegen waarvan je het nu niet direct weet...