2011-05-16
Mother Mother is een Canadese band die werd opgericht door gitarist/zanger Ryan Guldemond en diens zus Molly (zang/sythesizers). Momenteel bestaat de band verder uit Jasmin Parkin (keyboards/zang), Jeremy Page (bas) en Ali Siadat (drums). Hun eerste twee albums ‘Touch Up’ en ‘O My Heart’ werden goed gewaardeerd. De verwachtingen voor hun derde album zijn dan ook hooggespannen. Hoe kan dat ook anders met een titel als Eureka en een albumcover met een brullende leeuw in knallende kleuren?Het openingsnummer ‘Chasing It Down’ is redelijk poppy, maar wordt naar het einde toe experimenteler. Zo zijn er wisselingen in tempo en intensiteit te horen. Hier hoor je meteen wat je van Mother Mother mag verwachten, songs die een beetje vreemd, maar wel lekker zijn. Ryan Guldemond zingt en wordt daarbij ondersteund door de beide zangeressen. Op ‘The Stand’, de eerste single van het album zingen ze in een dialoog met elkaar. De dames stellen met lieve stemmetje vragen die Guldemond dan telkens droog beantwoordt. Dit levert een fascinerend en vrolijk poplied op. Experimentele pop die gewoon lekker klinkt, het kan dus wél. De vreemde tekst lijkt te gaan over zijn vervreemding van alle mensen om hem heen; “Everyone’s fucked and they don’t even know”. Maar soms is een diepere lading gewoon afwezig. ‘Baby Don’t Dance’ is bijvoorbeeld, zoals de titel al suggereert, echt geen zware kost. Leuk zinnetje; “She’s looking like a dead fish in a bowl”.
De meeste songs op dit album zijn catchy popsongs, waarvan ‘Original Spin’ en ‘Far In Time’ samen met de rocksong ‘Oleander’ de sterkste zijn. Maar de rest is ook dik in orde. Enkele songs wijken af van de overheersende sound. ‘Born In A Flash’ is bijvoorbeeld ingetogen en heeft een emotionele lading; het klinkt soms bijna bombastisch. ‘Getaway’ is een mooi dromerig lied dat gezongen wordt door Mollie Guldemond. Haar kinderlijke stem werkt hier uitstekend bij. ‘Problems’ is een funky lied dat vol zit met grappige koortjes, ongewone gitaarloopjes en dat soort vondsten. De afsluiter ‘Calm Me Down’ eindigt extatisch met de zin “I Wanna Scream Eureka”.
Wat mij betreft heeft Mother Mother het volste recht om die uitroep te doen, want ze hebben met hun een eigen variant van prettig klinkende indiepop een erg geslaagd album gemaakt. De albumtitel wijst erop dat ze dat zelf ook beseffen; deze band is niet zoekende, maar zelfbewust. Songs als verrassingseitjes, zoet van buiten met altijd iets spannends daarin.
Eerdere recensies van Mother Mother:
- 30-07-2010: Oh My Heart.
Susanne Sundfør - The BrothelRecenseren kan zo mooi zijn. Zo nu en dan verrast een act waar je tot dan toe...
Bob Fosko - Klassiek Raggen Bob Fosko is de zanger (of schreeuwer) van reeds overleden band De Raggende...