Om maar meteen met de deur in huis te vallen: daar hoeven we niet blij van te worden. Bel Air is het saaiste album dat Guano Apes heeft uitgebracht. Van de spannende combinatie van rock en rap die de band voor het laatst demonstreerde op de gruwelijk goede single ‘Open Your Eyes’ is niets meer te bekennen. Sandra Nasic staat gehurkt en gehuld in een jurkje op de cover en trekt dit kledingstuk nergens meer uit. Bel Air opent veel te glad met ‘Sunday Lover’, bestaande uit dertien in een dozijn gitaarriffjes, synthesizers en zuivere zang. Het nummer is up-tempo maar staat qua spanning op een laag pitje. Vergelijkingen met honderden andere rockgroepjes met een vrouwelijk kopstuk vliegen door het hoofd. Guano Apes is niet bijzonder meer.
Er zijn een aantal momenten waarin Nasic de goede, oude kant op dreigt te gaan. Maar de stoere vocalen en gitaren van een nummer als ‘She’s A Killer’ klinken vooral als verloren pogingen om weer vat te krijgen op het oude geluid. Ook ‘Tiger’, één van de hoogtepunten van Bel Air, is een track die maar voor vijftig procent goed uitpakt. Het bruggetje knalt heerlijk uit de speakers, maar het refrein is een stuk minder overtuigend.
Bel Air is dus geen geslaagd comeback-album. Guano Apes probeert met gladde, over-geproduceerde nummers een modern geluid te laten horen en poogt daarnaast ook de fans van vroeger tevreden te stellen door hier en daar iets harder uit de hoek te komen. Een nobel doel dat niet bereikt wordt en zelfs maar heel erg soms in zicht komt. Hopelijk vult Guano Apes de toekomstige concerten dus met oud materiaal, want voor Bel Air had de band niet terug hoeven komen.
Achyronthia - Echoes Of BrutalityDat er in België heel wat talent ronddwaalt, weet elke rechtgeaarde rocker...
U.D.O. - Rev Raptor Daar is ie dan eindelijk. U.D.O. brengt met Rev Raptor zijn dertiende...