2011-05-17
Het is een trend aan het worden: ‘supergroepen’. Als er ook maar een paar bandleden van verschillende bands bijeen worden gezet, is het gelijk een supergroep. Tramp pretendeert ook die titel te kunnen dagen. Maar echte supergroepen, dan moeten we toch bij Them Crooked Vultures of Velvet Revolver zijn. Immers, de bandleden waren/zijn lid van Hellacopters, Henry Fiat’s Open Sore, Turpentines, Captain Murphy en Sewergrooves. Dat zijn geen Nirvana, QOTSA en Led Zeppelin. Nee, dat zijn hooguit aardige bandjes. Verbazend is het dan ook niet dat het debuut van Tramp, Indigo, ondanks enkele spaarzame positieve uitschieters, geen hoogvlieger is.
Dus geen supergroep. Laat dat idee varen. Wel een nieuw Zweeds bandje. De heren maken rock die een beetje doet denken aan de eveneens Zweedse The Hives, maar ook aan Blur, The Ramones en The Who.
Indigo heeft een attitude, een randje arrogantie. Er zit een tikje geveinsde luiheid en achteloosheid in de zang en de drums, dat het album nodeloos loom maakt. Tegelijk zorgen de gitaren voor een behoorlijk tempo, waarbij zeker de hakkelende aanslagen van de akkoorden even genoemd moeten worden. Die maken de nummers op het album nog van enigszins redelijk niveau.
Nergens overstijgen de liedjes echter de grens van het redelijke. De heren bouwen telkens een nummer alleszins aardig op, maar pakken regelmatig net de verkeerde afslag. Zo wordt in ‘We Are All Alone’ een best goed refrein afgedaan door een tempoverlaging in het einde en wordt het eveneens prima refrein van ‘No Light’ ingeleid door een verschrikkelijke drumbreak.
Maar zoals gezegd, nergens worden de nummers echt goed. De zang kan niet overtuigen, de riffs zijn vaak net niet, de opbouw van de nummers is te lafjes en te standaard. Alleen de gitaarsolo’s zijn soms appetijtelijk, maar missen dan weer een ondersteunende tweede gitaar. ‘Happy Days’ is zo’n typisch liedje waarin al het voorgaande misgaat. Het ergste is nog dat het refrein niet aan het couplet kon worden gebreid en dat er daarom maar een stilte valt.
Eigenlijk zijn alleen ‘Wonderfull New Machine’ en ‘Communication Is The Key’ echt lekkere, cocky rocksongs. Het merendeel van Indigo overtuigt niet. Tramp, superband? Serieus? Dan moet er toch echt wat betere muziek gaan komen, want dit debuut is lang niet goed genoeg.
The Grolschbusters - Make My Day The Grolschbusters komen uit de Achterhoek. De band telt maar liefst twee...
Märvel - Warhawks of War De tijden van Abba liggen al even achter ons. De laatste jaren kennen we...