2011-05-27
Het Zweedse Shining, niet te verwarren met het gelijknamige Noorse avant-garde collectief, is in feite geen band, maar een project rondom Niklas Kvarforth. Shining leek er in 2004 na de opnamen van het vierde album de brui aan te geven, maar nog geen jaar later begon Kvarforth weer met zijn band. VII: Född Fölorare is alweer het zevende album van de Zweed en zijn kompanen dat net als de voorgaande albums genummerd is. Shining wil nog wel eens voor controverse zorgen, wat in de hand wordt gewerkt door de spraakmakende optredens en de in het Zweeds gezongen teksten die vaak over zelfmoord en daarmee samenhangende “vrolijke” zaken gaan. Het zorgt wel voor een ontiegelijk duister klinkende blackmetal die zwaar aangezet, maar toch melodieus en vooral mysterieus klinkt. In de loop der jaren is ook de muziek van Shining onderhevig aan een bepaalde evolutie. Het knoestige van de eerste platen heeft meer en meer plaatsgemaakt voor een toegankelijke stijl met redelijk verstaanbare schreeuwzang (als je Zweeds verstaat) en clean gezongen folky stukken. Door de steeds grotere doses rustige melodieuze stukken wordt Shining ook wel “Opeth van de blackmetal” genoemd.
Op VII: Född Fölorare staan zes vrij lange songs die uit zijn voegen barsten van de ideeën. Meer en meer wordt de traditionele metal en vooral de stijl van de oude blackmetal van bands als Bathory en Celtic Frost opgezocht. Opener ‘Förtvivlan Min Arvede’ heeft nog dat oude gitaargeluid en sombere toonzetting, maar gaat halverwege over in een heel fraai gezongen akoestisch stukje. Het negen minuten klokkende Tilsammans Är Vi Allt begint en eindigt met een stukje piano en valt vooral op door de gastzang van Håkan Hemlin. Deze man is in Zweden bekend als popzanger en vooral om zijn drugsprobleem, en laat dit nummer nu net over drug misbruik gaan. Het levert hem wel de nodige aandacht op. Het nummer zelf is overigens de moeite waard en doet soms wel wat aan het werk van Amorphis, maar ook aan Opeth denken. Opvallend is ook het slechts door toetsen en akoestische gitaar gedragen ‘I Nattens Timma’ dat een beetje in de stijl van Opeth ligt ten tijde van Damnation. Kvarforth zingt hier sterk. Nog fraaier is afsluiter ‘FFF’ dat gevoelig klinkt in de akoestische stukken, maar ineens hardhandig worden onderbroken door snoeiharde emotionele passages
Shining wordt per plaat toegankelijker en weet met haar intelligente metal de aandacht makkelijk vast te houden. Het wordt tijd dat deze band bovengronds komt, want voor de avontuurlijke muziekliefhebber valt hier veel te genieten. Natuurlijk blijft het uitgangspunt extreme metal, maar de talloze folky uitstapjes en rustige passages maken dit album tot een onderhoudend geheel.
Caliban - Coverfield EPDe Duitse metalcore band Caliban mag zich inmiddels bij de grote jongens in...
Spencer the Rover - The Accident and Other Love Stories Het is een mooi contrast: je album The Accident (And Other Love Stories)...