2011-05-29
Het kleine Zwitserland wordt het meest geassocieerd met uurwerken en kaas, niet met rock of muziek in het algemeen. Uitzonderingen bevestigen natuurlijk de regel en het rockinstituut Gotthard is het meest bekende exportproduct. De Zwitsers zijn dus naarstig op zoek naar een vervangend boegbeeld sinds zanger Steve Lee van Gotthard vorig jaar het leven liet bij een onfortuinlijk motorongeval in de Verenigde Staten. Dit is de tweede poging van zanger en mastermind Stefano Paolucci om met Redeem en het nieuwe 999 andere markten te veroveren. Het debuutalbum Eleven van Redeem zorgde niet voor de verwachte aardverschuivingen en de vrees dat dit 999 ook geen wervelwinden zal veroorzaken is gegrond.
Hoewel de video ‘Alive’ van het debuut veelvuldig gedraaid werd op Swiss MTV en de track het haalde to nummer 56 in de radio hitlijsten kon Redeem niet doorbreken naar de internationale rockwereld. Zelfs toeren als support voor bands als Gotthard, 3 Doors Down en Die Toten Hosen bleken niet de sleutel te zijn op de deur van succes en respect. Niet dat er iets verkeerd is met de muziek die deze heren brengen, maar het weidse en open gitaargeluid doet wel heel vaak aan het U2 in de beginjaren denken. De kracht in de tunes ontbreekt om de echte hardrocker te laten watertanden.
Echte gitaarverkrachtingen vind je ook al niet terug en tekstmatig grijpt men regelmatig terug naar onderwerpen beloften, liefde en vriendschap. Deze topics leggen een hobbelige link naar het AOR genre, maar het ontbreken van een heuse keyboard sound slaat deze optie onmiddellijk aan diggelen.
Tracks die enigszins boven het oppervlakkige uitsteken zijn ‘Broken’, ‘Adore’ en ‘Letter To A Friend’. Jammer genoeg luistert de rest van dit schijfje behoorlijk eentonig en weinig afwisselend weg. Positief is dat alles geluidstechnisch klopt als een bus, maar Redeem gaat voorlopig de echte uitdaging uit de weg. Geen verrassingen maar ook geen barslechte composities. Wie vergelijkingen wil maken met de nakende Olympische sSpelen, moet rekening houden met het feit dat deze band slechts de bronzen medaille inpikt. Je hoeft je niet te haasten om een exemplaar te bemachtigen, want naar alle waarschijnlijkheid komt dit futloos waaiertje van geluid heel vroeg in de koopjes terecht.
Grimskunk - Skunkadelic Grimskunk is een Canadese band die al sedert 1988 bestaansrecht verwierf en...
Theo Sieben - Until Grass “ Tot de lente weer begint, tot betere tijden ”, het is de betekenis van...