Bombino - Agadez Recensie op Podiuminfo

2011-05-21 Wie vandaag de dag nog de bluesmuziek wil horen in zijn meest emotionele variant kan Amerika beter links laten liggen. Afrika kent tegenwoordig de echte blues en weet deze perfect te mixen met lokale tradities. Jong gitaartalent Bombino is een vertolker van die echt blues. De Tuareg leerde gitaarspelen in een tijd dat het bezitten van een gitaar ten strengste verboden was. Het deerde de Afrikaan geen moment en binnen no time groeide hij in de Tuareggemeenschap uit tot een lokale legende. Langzamerhand begonnen vervolgens ook de critici buiten Afrika zijn betoverende gitaartonen te waarderen. Totdat op een zeker moment het noodlot toeslaat: in 2007 worden twee van zijn bandleden bruut vermoord door het leger van Niger. Nu, vier jaar later, heeft de dertiger zichzelf weer op de rails en met steun van onder andere Keith Richards brengt hij zijn eerste officiële album op de markt: Agadez.

De plaat sleept zichzelf van hoogtepunt naar hoogtepunt. Op ‘Tar Hani’, wat vrij vertaald zoiets als Mijn Geliefde betekend, begint de gitarist pijnlijk jammerend over zijn gitaarritme. Naarmate het nummer vordert verplaatst de nadruk richting het uitmuntende gitaarspel. In een meeslepende mengeling van Afrikaanse ritmes en Hendrix-achtige melodieën kun je niets anders dan meeleven met het vermoedelijk zware liefdesleven van Bombino.

Opvallende is dat de nummers, ondanks het zware leven van de muzikant, hoofdzakelijk positieve titels dragen. In ‘Tenere (The Desert, My Home)’ bezingt de gitarist met zijn uptempo melodie de ruige Sahara. Het nummer doet sterk aan Tinariwen denken. Verder is er weinig fantasie nodig om jezelf rond een kampvuur in het midden van de Sahara voor te stellen. Ook nummers als ‘Assalam Felawan (Peace To You)’ en ‘Tigrawahi Tikma (Bring Us Together)’ dragen, ondanks de kenmerkende Afrikaanse klaagzang, een positieve boodschap over.

Met Agadez levert Bombino een meer dan fantastische debuutplaat af. De Tuareg sleept je in een goed één uur durende tocht mee naar de brandende Sahara duinen. De Afrikaanse ritmes worden op verbluffende wijze gecombineerd met de muziek van blueslegendes als Jimi Hendrix en John Lee Hooker. Gemakkelijk beweegt de gitarist zich van de klagende blues naar stomende rockritmes en weer terug. Bombino bewijst zich nu al te kunnen meten met grote Afrikaanse voorgangers als Tinariwen en Ali Farka Toure. Tijdens Festival Mundial zal de gitarist voor het eerst in Nederland te bewonderen zijn. Nu al het gegarandeerde hoogtepunt!

Recensent:Karst Jaarsma Artiest:Bombino Label:Domino Records