2011-05-03
In 2008 debuteerde Fleet Foxes met een titelloos album, dat door zowel pers als publiek zeer goed werd ontvangen. Bijna drie jaar later verschijnt eindelijk de opvolger en voor deze lange pauze is een aantal redenen aan te wijzen. Zo was de band door het onverwachte succes erg lang op tournee. Meteen hierna dook de band de studio in om demo’s op te nemen, maar al snel ging zanger en liedjesschrijver Robin Pecknold op tournee met Joanna Newsom. Pas daarna kon de band daadwerkelijk aan de opnames van het nieuwe album beginnen. Eerst werden de drums en akoestische gitaren opgenomen in een studio in Woodstock. Hierbij bleek drummer Josh Tillman, die na de opnames van het debuutalbum bij de band kwam, een belangrijke aanwinst. Vervolgens maakte de band het album af in een studio in Seattle. Door verschillende oorzaken duurde dit opnieuw vrij lang, maar uiteindelijk was Helplessness Blues eind 2010 dan toch klaar.
Op Helplessness Blues trekt Fleet Foxes de lijn van het debuut door. De band heeft zich laten beïnvloeden door bands en muzikanten uit het midden van de jaren ’60 tot het begin van de jaren ’70, waaronder Peter Paul & Mary, The Byrds, Brian Wilson en The Electric Prunes. Het resultaat is een mengeling van folkrock, traditionele folk en psychedelische pop, met opnieuw prachtige samenzang. Deze klinkt overigens wel iets aardser dan op het debuutalbum.
Het thema van van Helplessness Blues is, in Pecknold’s eigen woorden, “The struggle between who you are and who you want to be or who you want to end up being, and how sometimes you are the only thing getting in the way of that.” De onzekerheden die horen bij het ouder worden dus. Dit thema komt duidelijk naar voren in de teksten. Zo zingt Pecknold in de eerste zin van openingtrack ‘Montezuma’: “So now I am older, than my mother and father, when they had their daughter, now what does that say about me?”
Ook de titeltrack begint met een tekst waarin flink wordt getwijfeld: “ I was raised up believing I was somehow unique. Like a snowflake distinct among snowflakes, unique in each way you can see. And now after some thinking, I'd say I'd rather be, a functioning cog in some great machinery serving something beyond me.” Deze song vormt het hoogtepunt van Helplessness Blues. De snelle akoestische gitaren, de samenzang, alles klopt aan dit nummer, ook het tragere tweede gedeelte met slepend refrein en mooie elektrische gitaarpartijen. Prachtig!
Een ander hoogtepunt is het lange ‘The Shrine / An Argument’. Deze song begint als kale folksong, maar kent ook een harder gedeelte en komt uiteindelijk via een verstilde passage uit bij een soort freejazz. Verdere uitschieters zijn ‘Battery Kinzy’, Lorelai’ en afsluiter ‘Grown Ocean’, maar eigenlijk zijn alle songs op Helplessness Blues dik in orde. Deze tweede van Fleet Foxes is zeker niet minder dan het debuut.
Jamie Woon - MirrorwritingDe 28-jarige, Britse singer/songwriter Jamie Woon is naast James Blake één...
Tides From Nebula - Earthshine Voor iedereen die het in deze jachtige tijd niet meer ziet zitten: koop de...