2011-05-25
Miles Kane, voorheen bandlid van onder andere The Rascals en nog steeds onderdeel van The Last Shadow Puppets, gaat het als soloartiest waarschijnlijk wel maken. Over zijn show als voorprogramma van Beady Eye waren recensenten nog enthousiaster dan over die van Liam en co. zelf. Een optreden op Lowlands staat al in de planning en het concert in Bitterzoet op 21 juni verkoopt ongetwijfeld uit. De reden van Kane’s succes moge duidelijk zijn: hij maakt kick-ass muziek. De singles ‘Inhaler’, ‘Come Closer’ en ‘Rearrange’ die aan de release van debuutalbum Colour Of The Trap vooraf gingen, werden vooral door mannelijke muziekliefhebbers erg goed ontvangen. De belofte van een super-stoer, lekker ouderwets rockalbum was een feit.Goed nieuws voor de rock and rollers: Colour Of The Trap maakt die belofte grotendeels waar. Nummers als ‘Counting Down The Days’, ‘Telepathy’ en ‘Better Left Invisible’ zijn niet veel anders dan de drie spectaculaire singles, maar anders genoeg om niet al te soortgelijk te klinken. Het zijn pop/rock-tracks die er bij de meeste luisteraars in zullen gaan als zoete koek. Voor de variatie gooit Kane het in een aantal tracks ook over een heel andere boeg, zonder iets aan aanstekelijkheid in te leveren. Zo is ‘Quicksand’ een zomerse popsong die doet denken aan oude themesongs van kindertelevisie-programma’s. En dat klinkt fijner dan de omschrijving doet vermoeden.
Helaas zijn niet alle nummers even goed met als resultaat dat er filler overblijft. ‘My Fantasy’ is een rockballade met als meest bijzondere kenmerk dat Noel Gallagher op de achtergrond meezingt. Het is dat het in de credits staat, want anders had niemand dat geweten. Ook het schattige gitaarriffje in ‘Take The Night From Me’ weet niet te overtuigen. Er is echter geen twijfel over mogelijk dat de meisjes voor Miles gaan gillen bij dit nummer, wat een hoop goed gaat maken tijdens zijn concerten.
Colour Of The Trap heeft een tweetal rotte appels in de schaal, maar is met tien uit twaalf tracks die wél geslaagd zijn toch het album geworden waar iedereen op zat te wachten. De plaat staat vol met hits, bevat zelfs een aantal liedjes met bovengemiddeld sterke lyrics en hoewel de uptempo tracks de show stelen, bewijst Miles Kane met het slotnummer toch erg goed te kunnen zijn in het maken van minder explosieve muziek. Als hij dat op een eventuele opvolger wat meer laat zien, zit hij helemaal gebeiteld.
Various - Fania Records 1964-1980; The original sound of Latin...Terwijl heel New York in de jaren ’50 in de ban raakte van de Motown, Twist...
Tim Knol - Days Iedereen houdt van Tim Knol , maar niet iedereen houdt van Tim Knol’s...