In de groep zitten zeven leden. De muziek die gemaakt wordt is zonder uitzondering ingetogen en mist daardoor het extatische om vergeleken te kunnen worden met groepen als Arcade Fire. Op de eerste drie tracks is vooral het gevoel te horen hoe het moet zijn om in een landelijk gebied wakker te worden uit je slaap. Je vermoedt dat de rest van de plaat de ontploffing, de uitspatting, de verplettering zal brengen, maar dit gebeurt niet. Niet dat de ingetogen nummers zoals de als paradox gegeven naam ‘The Optimist’ niet mooi en rustig zijn, maar ik verwacht toch een dynamiek die op Rogue niet terug te vinden is. Kwalitatief, maar ook qua stijlkeuze valt er te twijfelen over de zang van de zanger: aan de ene kant wordt het geluid sterk gevormd door deze wat zware, rokerige en hakkelige stem. Aan de andere kant maakt juist de zanger de band meer ingetogen dan zou moeten. De momenten dat er dan dynamiek dreigt te ontstaan, zoals op ‘There’s No Room In This Evil Heart’, worden toch weer afgeremd door de zanger.
Er valt niet te twijfelen aan de oprechtheid van Bored Man Overboard. Toch mist Rogue de dynamiek die de groep het zetje zou kunnen geven naar de betere plaat. Het eindresultaat is daardoor wat verveeld en somber, terwijl er meer in zou kunnen zitten.
Jim Jones - CapoDe uit Harlem NY afkomstige Jim Jones is een van de oprichters van de...
Journey - Eclipse Bijna dertig jaar op aarde en nog steeds springlevend: Journey . De...