2011-06-12
Chad VanGaalen is een multitalent. De Canadese folkzanger schrijft niet alleen zijn eigen liedjes en neemt eigenhandig zijn albums op, hij is ook illustrator en ontwerpt albumcovers, waaronder die van zichzelf. Ook de muziekvideo’s van zijn singles heeft hij hoogstpersoonlijk geanimeerd. In 2004 bracht hij via een platenmaatschappij in zijn thuisland het debuutalbum Infiniheart uit. De collectie van lo-fi liedjes, die VanGaalen opnam in zijn slaapkamer, wekte de interesse van één van de hotste labels van het moment. Nog geen jaar later tekende Chad bij Sub Pop. Na het goed ontvangen Skelliconnection (uit 2006) en het nog beter beoordeelde Soft Airplane (uit 2008), hoopt de Canadees met Diaper Island het hoogtepunt van zijn carrière tot nu toe te hebben opgenomen. Na twee iets gladder geproduceerde albums, keert VanGaalen op Diaper Island terug naar de lo-fi sound die hem onder de aandacht bracht. Verwacht echter geen keldersound als bij de lo-fi nieuwkomers How To Dress Well en Dirty Beaches. Ondanks de ‘goedkope’ sound, klinkt het album als een goed doordacht project en zijn de nummers tot aan de nok gevuld met mooie, kleine nuances. De ervaring die VanGaalen heeft opgedaan als producer van onder andere de eerste twee albums van Women, is terug te horen in zijn eigen werk. Lo-fi albums klinken al snel interessant en arty, maar Diaper Island heeft het niet nodig als gimmick, omdat het muzikaal gezien tot aan het einde indrukwekkend blijft.
Een goed voorbeeld van zo’n indrukwekkend nummer is ‘Replace Me’. De track opent met een heerlijk gruizige, uptempo gitaarriff. De ‘on the run’-sfeer wordt opgewekt met de simpele, korte klanken van de wind die langs je heen suist. En vervolgens begint Chad te zingen, zijn stem in tweevoud: de één in een hogere toonsoort dan de ander. Een korte gitaarsolo komt vlak na het eerste refrein langs, terwijl er na het laatste refrein een extra gitaar te horen is die de herkenbare riff in hogere noten speelt. Ook qua songtekst is Diaper Island een indrukwekkende plaat. De albumtitel klinkt als een grap en bij een nummer met een naam als ‘Shave My Pussy’ denk je ook aan een humoristische boodschap. Feit is echter dat dit het serieuze verhaal van een onzekere vrouw is.
Diaper Island is van top tot teen een indrukwekkend album. Het is inderdaad het hoogtepunt in de carrière van Chad VanGaalen. De kans dat recensenten van invloedrijke indieblogs (ik noem een Pitchfork) deze plaat gaan oppikken en VanGaalen groot gaan maken, is dan ook sterk aanwezig. Lo-fi folkmuziek blijft natuurlijk een aparte muzikale uithoek, maar binnen deze wereld is VanGaalen de eerste ster die aan de hemel blinkt.
Low Vertical - I Saw A Landscape OnceMet hun debuutlangspeler I Saw A Landscape Once maken de heren van Low...
Okkervil River - I Am Very Far Na de uitstekende albums Black Sheep Boy en The Stage Names komt...