2011-06-01
Man Man heeft toch vooral de reputatie een knotsgek manschap te zijn. En oppervlakkig gezien is dat ook absoluut waar. Tekstueel is er regelmatig echter meer aan de hand en er was toch ook altijd wel al plek voor wat ingetogenere en gevoeligere momenten. Life Fantastic, album nummer vier, is grotendeels van hetzelfde laken een pak; de boel is echter wel nog wat gestroomlijnder qua sound, er zijn net wat meer kalme momenten ingelast en de donkere/ernstige ondertoon dringt meer dan ooit tevoren op de voorgrond. Oningewijden denken bij Man Man het best aan een kruising tussen Frank Zappa, Tom Waits, Captain Beefheart, Goran Bregovic, Mr. Bungle en The Muppet Show. Wanneer dat weet te prikkelen doet u er goed aan nu meteen Six Demon Bag (2006) en Rabbit Habits (2008) te verwerven. Nieuweling Life Fantastic is overall net wat minder imponerend, maar bevat meer dan genoeg sterke momenten om toch ook de moeite van het aanschaffen waard te zijn.
Waar de band voorheen welvaarde bij een heerlijk krakkemikkige productie, doet het wat vollere geluid (waar ze zich op Rabbit Habits ook al enigszins van bediende) het eigenlijk ook helemaal niet slecht. Met name de swingende opener ‘Knuckle Down’, het energieke, met zalig geschreeuw doorspekte hoogtepunt ‘Dark Arts’, de zigeuner-wals ‘Haute Tropique’, het prachtige ‘Steak Knives’, het lange middenstuk ‘Shameless’ en de op een mars-ritme zwevende titeltrack ‘Life Fantastic’ eisen door hun overtuigingskracht flink wat luisterbeurten op.
Helaas schiet de band niet constant met scherp en lijkt de rek er naar het einde toe een klein beetje uit te zijn. ‘Spooky Jookie’ en afsluiter ‘Oh, La Brea’ zijn zeker niet ondermaats, maar beklijven nu ook weer niet heel erg. ‘Eel Bros’ is dan weer een wat overbodig intermezzo en -hoewel best een lekker feestnummer- het eropvolgende ‘Bangkok Necktie’ loopt wel heel erg opzichtig met Zappa-motiefjes te flirten. Tijdens de beginfase is het eigenlijk enkel het Ween-achtige ‘Piranhas Club’ dat na verloop van tijd wat gaat vervelen. Goed, tot zover enkele kritische kanttekeningen bij een al met al toch gewoon behoorlijk fijn album van een band die hier dus melancholischer en gestructureerder dan ooit klinkt, maar het eigen geluid absoluut niet radicaal heeft omgegooid.
Eerdere recensies van Man Man:
- 05-05-2008: Rabbit Habits.
The Baseballs - Strings 'n' StripesDe jaren zestig zijn in onze moderne tijden een grote comeback aan het maken....
Wild Beasts - Smother Dat de naam van een band niet altijd iets hoeft te zeggen over de muziek die...