2011-06-09
Retro, en dan vooral de jaren zeventig, is hot. Onlangs werden we nog verblijd met de prachtplaat van Gingerpig, nu krijgen we te maken met Bandito, die wat kleinschaliger, en in eigen beheer haar tweede EP, die simpelweg II heet, aan ons toevertrouwt. Welke muziek de vijf heren maken is in het intro al verklapt. De jaren zeventig en haar hardrock is de grootste inspiratiebron. Het plaatje telt vier nummers die, zoals de groep zelf al vertelt, behalve door de jaren zeventig ook een flinke stonertic mee hebben gekregen. Maar ja, is die muzieksoort toevallig niet ontstaan uit liefde voor de muziek uit dat zorgeloze decennium?
De wat Spartaanse productie van het in eigen beheer opgenomen plaatje past de rauwe songs goed. Opener ‘1000 Hands’ laat een lekkere vette riff horen. De licht hese stem van Jord Jansen ligt lekker in het gehoor en past prima bij het zompige gitaargeluid. ‘Nothing Good, Nothing Bad’ leunt nog wat meer tegen de stonerrock aan en het geniepige basloopje loopt lekker met de gitaar mee. Het nummer valt op doordat het lekker open klinkt en laat horen dat Nik en Tommy prima gitaristen zijn. ‘Dead Man Running’ is een lekker hardrocknummer dat iets sneller is dan de andere nummers. Afsluiter ‘Just Business’ gooit er qua snelheid, maar ook qua vuigheid nog een tandje boven op. Wat een lekker meeslepend nummer is dit.
Veel woorden hoef je niet vuil te maken aan de muziek van Bandito. Gewoon luisteren en vervolgens constateren dat deze vijf heren uit het juiste hout zijn gesneden voor een potje onvervalste retro hardrock. Meer is niet nodig.
Eerdere recensies van Bandito:
- 09-06-2010: Bandito.
White Cowbell Oklahoma - Viva Live Locos: Alive at the Burg Herzberg Festival White Cowbell Oklahoma is een bonte verzameling hardrockers uit Canada. De...
Wiley - 100% Publishing Als lid van de groep Roll Deep was Wiley mede verantwoordelijk voor het...