Arctic Monkeys - Suck it and See Recensie op Podiuminfo

2011-06-06 Om de een of andere reden had iedereen verwacht dat deze vierde van Arctic Monkeys een ongelofelijk rukalbum zou zijn. Best begrijpelijk, want teaser ‘Brick By Brick’ wekte de indruk dat de Britten met een (hard)rockplaat zouden komen. En toen werd de titel aangekondigd. Nee, erg je best om positieve verwachtingen te wekken doe je niet met een naam als Suck It And See. Dat de albumhoes vervolgens wordt gepresenteerd en spuuglelijk (of: back to basics) blijkt te zijn, ach, het maakt niets meer uit. Dit wordt een album om te vergeten. Het verdient een halfbakken titel en cover.

Achteraf gezien is het allemaal een briljante marketingstrategie geweest. Blijkbaar wist de band zelf al dat Suck It And See gezien zou gaan worden als een supersterke plaat. Dankzij alles wat er aan vooraf is gegaan, voelt dat namelijk alleen maar aan als een hele grote verrassing. Met Suck It And See keert de band terug naar waar het ooit mee begon: pret. Het album is bij vlagen even 'feel good' als klassieker Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not, maar voelt in zijn geheel een stuk volwassener en dus stabieler aan. Er staan geen grote uitschieters op, waardoor de eerste paar luisterbeurten teleurstellend kunnen aanvoelen. Suck It And See is echter het schoolvoorbeeld van een groeiplaat, met kwaliteitsnummers van begin tot eind. Pas na de derde spin voel je dat en nestelt niet één liedje, maar iedere track zich in de grijze massa.

De meeste credits zijn voor frontman Alex Turner. Eén van de beste aspecten van Suck It And See zijn namelijk de gevatte songteksten en de duidelijke, extreem zelfverzekerde manier waarop deze gebracht worden. De meest pakkende momenten van de plaat zijn niet eens instrumentaal; het zijn catchy zinnen waar een onzichtbare streep onder lijkt te staan. En dan hebben we het niet alleen over de refreinen van bijvoorbeeld ‘The Hellcat Spangled Shalalala’ of die briljante oneliner ‘Don’t Sit Down ‘Cause I’ve Moved Your Chair’, maar ook over minder opvallende gevallen zoals de volgende uit ‘Black Treacle’: ”I feel like the Sundance Kid behind a synthesiser.”

Dat Suck It And See meer geniale teksten huisvest dan de Bruna, betekent overigens niet dat er op instrumentaal gebied iets aan te merken is. Op ‘Library Pictures’ laten Jamie Cook en Matt Helders in nog geen twee en een halve minuut horen dat ze nog steeds van wanten weten en titeltrack ‘Suck It And See’ is met twee akkoordjes geniaal in zijn eenvoud. Bij het prachtige ‘Love Is A Laserquest’ gaat de temposchuifknop moeiteloos omlaag en als één van de twaalf is ‘Brick By Brick’ een gevalletje knallend en opvallend.

Weinig muziekliefhebbers hadden het verwacht, maar Suck It And See is niet de beloofde tegenvaller. Zo terugblikkend op de aanloop naar de release van dit album, is het ook een beetje vreemd dat sommigen Arctic Monkeys al hadden afgeschreven. Anders dan soortgelijke Britse bandjes hebben Alex Turner en zijn mannen geen synthesizers hoeven leren spelen voor hun derde plaat. En ook met deze vierde, staan ze met kop en schouders boven de concurrentie.

Eerdere recensies van Arctic Monkeys:
- 22-08-2009: Humbug.

Recensent:Randy Timmers Artiest:Arctic Monkeys Label:Domino Records