2011-07-05
Het trio No Surrender bracht in 2003 haar debuut White Power Black Magic in eigen beheer uit, met daarop rauwe underground hiphop. De cd werd in de scene zeer positief ontvangen, waarop de heren snel wilden doorpakken. Het lot had andere plannen. Eddie Steeples, die het trio vormde met Seraphim en Gnomad, werd door tv station NBC gevraagd om in de comedy My Name Is Earl te spelen. De opname van een nieuw album werd gestaakt en de band deed niets meer. In 2007 kwam de wederopstanding dankzij een ontmoeting met de Londense Radioclit crew. De samenwerking zorgde voor nieuwe inspiratie en wekte verwachtingen bij het publiek. De jaren daarop vormden de aanloop naar het nieuwe album Medicine Babies.In tegenstelling tot de eerste cd is voor Medicine Babies een aanzienlijke hoeveelheid samenwerkingen aangegaan met uiteenlopende gasten. Naast Radioclit is daar allereerst TV On The Radio frontman Tunde Adebimpe, een vriend van Seraphim. Hij is de zanger op ‘Silver Hall’, één van de hoogtepunten van het album. Een zwaar vervormde mondharmonica leidt het nummer in, gevolgd door een dubstep beat. De vocals van Tunde vallen loom en klagend in, terwijl de sfeer steeds drukkender wordt. ”Do you remember when the world was young and we cried with laughing”.
Ook de tracks die niet door Radioclit geproduceerd zijn kennen een beklemmende sfeer. Mede verantwoordelijk hiervoor blijkt Costanza Francavilla, de vroegere muze van Tricky, die de productie van de meeste songs voor haar rekening neemt. Op ‘Heart’ is bovendien haar nog immer herkenbare stemgeluid te horen.
De meeste tracks vormen een geavanceerde mix van stijlen. We horen electropunk, dance en indierock elementen, gecombineerd in compacte liedjes met een sterke melodische opbouw. ‘Young Love’, ‘Falling Into You’ en ‘You’re A Star’ zijn hier typische voorbeelden van. Je zou verwachten dat de rest hierop voortborduurt. Verderop word je echter aangenaam verrast door een soort southern hiphop met zanglijn van Niki Darling. ‘Godda Get It’ heeft diezelfde elementen en is ook weer totaal anders. Hier horen we duidelijk de rap roots van No Surrender terug. Steevast gemengd met rauwe Electro elementen, dat wel. Afsluiters ‘Mountain’ en ‘Carousel’, met Monica Sharp, geven je uitgebreid de kans om weer op adem te komen. De rauwe kantjes verplaatsen naar de achtergrond en er is ruimte voor een meer laidback geluid. Zo geeft No Surrender zich toch nog aan je over.
Medicine Babies is een doordacht en tot in de puntjes verzorgd album. Er is hoorbaar veel aandacht aan besteed en het resultaat is ernaar. Uiteenlopende stijlen zijn gecombineerd, zonder deze tekort te doen. Een minder nummer uitzoeken is een lastige opgave, dus waarom zou je? Dit is helemaal van nu en nog goed ook. Luisteren dus.
Atari Teenage Riot - Is This Hyperreal?Wanneer je te horen krijgt dat er een reünie volgt van een band die ooit hoge...
The Phantom Four & The Arguido - The Obscure EP The Phantom Four is een Nederlandse surfband die is voortgekomen uit The...