2011-06-21
De heren van Kentucky Dare Devils hebben humor. Waar de meeste persberichten wars zijn van clichématige loftuitingen door een promotiebureau, trekken de mannen vergelijkingen tussen zichzelf en de Russische revolutie, zombies in wijwatervaten en Jean-Marie Pfaff. Dat laatste is nog enigszins relevant, want El Sympatico komt ook uit België en is eveneens een grappig manneke. Wat Pfaff ook verstond was zijn vak: voetballen. Op Yes But No, de eerste plaat van de Kentucky Dare Devils, blijkt dat ook zij hun vak verstaan. Vooral het gitaarwerk is smakelijk en dat is natuurlijk een absolute must voor een band die vergeleken kan worden met bijvoorbeeld Wolfmother en Pearl Jam. Althans, vergeleken: de heren staan uiteraard in de schaduw van deze grootheden, aangezien Yes But No nog maar een eerste EP is.
Echter, het talent is er en dat zit hem vooral in het feit dat de heren op gewiekste wijze spanning weten op te bouwen in nummers. Op de titeltrack weet het drietal met een gespannen couplet en een sidderende aanloop naar het refrein de luisteraar op het puntje van de stoel te krijgen. Het refrein barst vervolgens compleet naar verwachting los. Maar ook als er geen gebruik gemaakt wordt van rustigere delen, zit er genoeg spanning in de nummers van deze Belgische durfallen. In opener ‘American Dream’ verandert het tempo nauwelijks en vlakt bij tijd en wijlen het nummer slechts gedeeltelijk af. Toch weet de band met veel solo’s, een gonzende bas en een juiste, bescheiden dosis vocalen de aandacht zonder moeite te houden.
Opvallend is dat vocalist (en bassist) Jeroen van Overbeke niet op elk nummer even sterk zingt. Op ‘American Dream’ klinkt hij uitstekend, terwijl op ‘Bruise My Body’ zijn hese stem te ver doorschiet en daardoor te veel steekt in het gehoor. Anderzijds, de gitaar is zo prominent aanwezig en maakt zoveel lijntjes, dat je bijna kan zeggen dat de leadvocals uit zes snaren komen en Van Overbeke de tweede zang op zich neemt.
De Belgen presenteren zes nummers en die doen wat er beloofd wordt: rocken. En stevig ook. Dat gaat een hele enkele keer ten koste van de melodie, maar tegelijk is er genoeg spanning in deze EP. De vraag is of dat op een album ook haalbaar is, maar daarin mogen de Kentucky Dare Devils ons verrassen. De zang en de productie mogen nog iets beter, maar de sound en de visie staan. En dat is toch veruit het belangrijkst.
Juju - In TranceOnder de naam JuJu vormen de Britse gitarist Justin Adams en de uit...
In Legend - Ballads 'n' Bullets Dat metal niet alleen gespeeld hoeft te worden met gitaar, bas, drums en zang...