Op het debuutalbum staan veel strak gespeelde, maar meeslepende melodieën. Zo is de opener dankzij het bombastische drumgeluid en het zich continu herhalende loopje dat verwant lijkt aan bands zoals Wolfmother een instant knaller. Op ‘The Fool with the Jarhead’ wordt nog duidelijker waar Abraham zijn mosterd haalt: de uithalen van de vocalen en gitaar doen sterk denken aan de fabriek van Billy Corgan genaamd Smashing Pumpkins. Ook komt er nog een stukje Sabbath om de hoek kijken op tracks zoals ‘We Call Ourselves’. Met andere woorden: Ten Page Pilot is goed in staat om verschillende soorten stevige muziek met elkaar te combineren.
Zeker het eerste gedeelte van de cd lukt het dan ook zeer goed om te boeien. Een breekpunt is de ballad ‘We Call Ourselves Diplomats’, die wat mij betreft beter niet op het album was gekomen. Ook ‘Echo in my Head’ lijkt wat minder overtuigend dan de eerste paar tracks op de cd. Gelukkig herpakt de band zich met ‘Hero of the Century’ enigszins. Toch wordt in het midden van de cd niet de kwaliteit van het begin geëvenaard. De laatste twee tracks zijn wel op niveau; ze zijn technisch sterker en doen ze nog meer terugdenken aan de jaren ’70, die ik zelf nooit heb meegemaakt.
De Nederlandse groep Ten Page Pilot vestigt zijn naam in de Nederlandse rockscene. Op de debuutplaat is een zoektocht te horen naar een eigen muziekstijl. Deze ligt niet in de ballads en de rustigere nummers, maar des te meer in de wat hardere nummers met herkenbare loopjes. Alles bij elkaar is deze cd daardoor wat zoekend geworden, maar de groep heeft zeker potentie.
North Atlantic Oscillation - Grappling HooksBij hele bijzondere of goede muziek valt vaak de term buitenaards. Die term...
Down to the Bone - The Main Ingredients Down To The Bone klinkt je waarschijnlijk niet bekend in de oren. Toch is...