2011-07-04
“One day Spearmint will be hailed as Gods” zei NME ooit over de Londense indieband Spearmint. Voorlopig wordt dit idee door een selecte club muziekliefhebbers gedeeld, want tot een echte doorbraak buiten de UK is het niet gekomen. Het laatste wapenfeit van de band stamt ook alweer uit 2006. Daarna werd het stil rond de band en stak frontman Shirley Lee tijd in zijn solo-carriere. Debuutalbum Shirley Lee maakte hij overigens wel gewoon met de leden van Spearmint. Het materiaal wijkt dan ook niet veel af van wat de band normaal maakt. Winter Autumn Summer Spring is het tweede album van Shirley Lee. Het is in tegenstelling tot het debuutalbum volledig van de hand van Shirley Lee. Naast tekst en zang is ook het instrumentarium ingespeeld door Lee zelf. Het album staat dan ook een stuk weg van zijn voorganger.
Winter Autumn Summer Spring is een bijzonder album geworden. Niet zomaar een plaat met liedjes met een goede hook, maar een concept album. Het album vindt zijn oorsprong in het verhaal van twee geliefden die van de UK naar San Francisco reizen om daar te trouwen. Aangekomen bij de Golden Gate Bridge treffen ze een onbekende die dezelfde reis maakt om een einde aan zijn leven te maken. Zonder dit te weten vragen ze hem als getuige en redden ze zijn leven. Later vertellen ze tijdens een diner wat de reden van hun reis was.
Het is een mooie basis voor een album met de thema`s liefde, leven en de dood. Verdeeld over twee schijfjes krijgen we de vier seizoenen voorgeschoteld. Het eerste schijfje start met Winter en Autumn. Dit is zoals verwacht ook het zwaardere deel van het album. Met titels als 'Death', 'We Had Forever' en 'In The Photograph' (met een strofe als; ”We will never be this young again”) wordt dit nog eens bevestigd. Lee`s gesproken zang doet een extra duit in het zakje. De akoestische gitaar is een belangrijke partij in de liedjes, die op knappe wijze worden aangevuld met verschillende analoge en digitale instrumenten.
Voor het tweede schijfje wordt er uit eenzelfde vaatje getapt. De liedjes lijken echter losser en meer open. Dat past ook beter bij Summer en Spring. Hoewel de teksten dezelfde thema`s bespreken, voelt de tweede schijf luchtiger aan. Met variërende stijlen als jazz, blues, spoken word, electro en bossa nova zorgt Shirley Lee ervoor dat Winter Autumn Summer Spring geen eenheidsworst wordt.
Winter Autumn Summer Spring moet worden benaderd als één geheel. Liedjes als 'An Old Cricketer(For John Peel)', 'The Boy In The Picture', 'I Remember You' of 'The Haunted' hebben individueel hun charme, maar ze zijn allen ondergeschikt aan het verhaal en vertonen weinig tot geen hitpotentie. Maar hier is Shirley Lee dan ook niet op uit. Winter Autumn Summer Spring is een mooi, melancholisch, maar zwaar concept album dat langzaam aan je voorbij kruipt. Je moet je wel vast kunnen bijten in het album, want zeker het eerste schijfje is zware kost.
Lucy Wainwright Roche - LucyAls er één zangeres geboren is met zeer gunstig genetisch materiaal voor de...
North Atlantic Oscillation - Grappling Hooks Bij hele bijzondere of goede muziek valt vaak de term buitenaards. Die term...