Poly Styrene is een pseudoniem voor Marianne Elliot, die ooit voor de door de Sex Pistols geïnspireerde band X-Ray Spex zong. Na het uit elkaar gaan van de band maakt ze nog één soloplaat voordat ze zich tot de Hare Krishna bekeerde en vervolgens een dochter opvoedde. In 2004 kwam ze weer even terug, bracht een plaat uit en nam in 2010 haar zwanenzang op.
Generation Indigo bestaat uit twaalf punkpopnummers die door de aantrekkelijke, maar soms ook wat schelle stem van Elliot en het gebruik van flink wat elektronica wat aan het latere werk van Blondie, en soms ook aan de Yeah Yeah Yeah’s doet denken. Tegenover dit lieflijke en tegelijk dansbare klankdecor staan teksten waarin nog steeds een echte punkattitude doorklinkt. Onderwerpen als materialisme en ook politieke issues worden tegen het licht gehouden. De productie is van Youth, die er nog een redelijk scherp randje in heeft weten te krijgen.
Openingsnummer ‘I Luv Ur Sneakers’ is een vlot en dansbaar electronisch nummer dat een lekker gitaarloopje bevat. Ook ‘Kitsch’ valt op door dansbaarheid en een hoop electronica. De altijd aanwezige Blondie invloeden komen in ‘L.U.V.’ wel heel sterk naar voren.
De meest afwijkende nummers zijn het dubnummer ‘Code Punk Dub’ en het vreselijke reggaedeuntje ‘No Rockefeller’. Gelukkig staan daar nummers tegenover als de catchy rocker ‘Thrash City’ en de aanklacht tegen de social media die ‘Virtual Boyfriend’ heet. Mooiste nummer is ‘Ghoulish’ dat poppy is en sterke aan propaganda doet denken.
Over de doden niets dan goed en daarom vinden we dit een goede plaat, maar ook als Poly Styrene nog geleefd had deze plaat dezelfde score gekregen. Gewoon een lekkere punkpop plaat met prima catchy liedjes die, dank zij de soms scherpe teksten, relevant is. De muzikale zwanenzang is in ieder geval van goede kwaliteit.
Puzzle Muteson - En GardeAchter de naam van Puzzle Muteson gaat de persoon Terry Magson schuil. De...
Ra Ra Riot - The Orchard Ra Ra Riot gaf haar eerste plaat uit in 2008. Dit gebeurde enkele maanden...