De cd van Box Codax is qua stijl afwijkend van Franz Ferdinand, maar toch is de moederband terug te horen in de muziek. Vooral de zang van McCarthy zelf doet nog denken aan de band. De muziek is echter gevarieerd en experimenteler en vindt het midden tussen artpop en synthesizerpunk. De manier waarop alles ingezongen is maakt het ongelofelijk Brits, hetgeen zal resulteren in een relatief kleine groep geïnteresseerden. Sterk is het 80’s disconummer ‘Seven Silvers’.
Minder sterk zijn de twee nummers die daar op volgen. Het vals ingezongen ‘Radical Plains’ doet je stereoinstallatie van ellende bijna uit elkaar vallen. ‘Choco Pudding’ is door de bombastische, tekenfilmachtige manier van inzingen, wat vergezocht. De synthesizers doen hier weer denken aan het werk van Bas Bron. De saaie manier op ‘Pour Moi’ doet denken aan een man die terugkijkt op zijn leven. Leuk is het rustige ‘Charade’, omdat het 70’s zweverige akkoorden vermengt met een soort hoempapa.
Box Codax is erg vernieuwend, maar op de gehele nieuwe cd is het onduidelijk in hoeverre de groep zichzelf serieus wil nemen. Dit zorgt er voor dat de balorigheid soms de overhand neemt, terwijl er op andere momenten echt vernieuwende dingen te horen zijn. Vooral de vals ingezongen stukken hadden wat mij betreft achterwege gelaten mogen worden.
Channel Zero - Feed'Em With a BrickNa een reeks geslaagde reünieconcerten levert Channel Zero , veertien jaar...
Emalkay - Eclipse Een van de grote spelers in de dubstep is Emalkay , een producer en dj uit...