2011-06-30
In 1999 viel het rapduo Bad Meets Evil reeds te beluisteren op de The Slim Shady LP. Het paar kreeg echter ruzie en sprak elkaar enkele jaren niet meer. Gelukkig hebben Eminem en Royce Da 5’9” hun krachten weer gebundeld om het langverwachte gezamenlijke album uit te brengen. Het openingsnummer ‘Welcome 2 Hell’ zet meteen de toon. Beide rappers zijn extreem hongerig. Over een dreigende beat met kerkachtig gezang klinken achtereenvolgens Eminem en Royce Da 5’9”. Doordat het nummer nog geen drie minuten duurt en beide heren op geen enkel minpuntje te betrappen zijn, legt het de verwachtingen voor Hell: The Sequel zeer hoog. Ook het daaropvolgende ‘Fast Lane’ is ontzettend sterk. De beat doet aan de topmomenten van Dr. Dre denken. Het refrein dat ingezongen is door Sly Jordan, een vocale kopie van Nate Dogg, maakt het nummer helemaal compleet.
Dat Eminem en Royce Da 5’9” beide weten hoe je moet rappen dat is allang bekend. Het mag dan ook geen verrassing heten dat beiden overal sterk uit de hoek komen. Een hoofdrol op Hell: The Sequel is echter neergelegd voor de producers. Mannen als Mr. Porter, Bangladesh en DJ Khalil weten allen de sound van de begindagen van Eminem zeer goed te produceren. Alle beats zijn hard, agressief en klinken bovenal heel erg rauw.
Het is dan ook erg zonde dat deze sterke raps op enkele nummers voorzien worden van ontzettend commerciële refreinen. ‘Lighters’, met een gastbijdrage van Bruno Mars, klinkt met zijn pianomelodie waarbij het volumeniveau tijdens Eminem zijn rap steeds verder toeneemt, als een kunstje dat Eminem al te vaak gedaan heeft. Tijdens ‘Echo’ gaat het refrein nog een stapje verder met Liz Rodrigues die al gillend het nummer wat radiovriendelijk probeert te maken.
Royce Da 5’9” is een rapper die het vooral moet hebben van zijn undergroundstatus. Het is dan ook zeer aangenaam om te horen hoe hij oudgediende Eminem weet mee te slepen in zijn rauwe rapstijl. Helaas heeft ook Royce Da 5’9” concessies gedaan door de commerciële refreinen te accepteren. Op dit soort nummers is niks mis met de raps van de MC, maar worden deze snel de vergetelheid in geholpen door de irriterende refreinen. Eminem heeft voor zijn nieuwe label echter vele undergroundlegendes als Slaughterhouse en Yelawolf om zich heen verzameld. Hell: The Sequel is sowieso ruimschoots voldoende om de verwachtingen voor komende releases uit deze hoek naar boven toe bij te stellen.
Patrick Wolf - Lupercalia Patrick Wolf is aan het veranderen van bekende muzikant in bekende...
Kempi - Het Testament van Zanian Adamus Het moet voor de fans van Kempi even schrikken geweest zijn om de laatste...