2011-07-20
Je plaat Within And Without dopen en voor de hoes een vrijend koppel kiezen: humor heeft hij wel, Ernest Greene. Mooie foto trouwens, van Martien Mulder. Wie gevoelige tanden heeft moet wel opletten met het wat stroperige popgeluid van Washed Out.Greene’s 'Feel It All Around' was de publieke doorbraak van de chillwave, één van de jongste trends in de hedendaagse muziek. Sterk melodieuze, op de jaren tachtig leunende synthmuziek, geschreven met de software van vandaag: zo kan je het genre voorzichtig omschrijven. Die hang naar de jaren tachtig gaat zeker op voor Washed Out, die muzikaal bijwijlen niet zo gek veraf staat van acts als de vroege OMD - zij het met meer reverb op de synths. Bloggende synthfreaks ontleedden overigens al eerder z’n samplewerk, daarbij Italo, Devo en nu zelfs Madonna opdiepend.
Greene staat evenmin ver van de shoegaze van de nineties, jaren waarin hij puberde. De vaak hypnotiserende, soms wat lethargische zang en dito slepende synthlijnen spreken hier voor zich. ‘Eyes Be Closed’, bijvoorbeeld, opent met gelaten zang, en gaat op in manische synths. Wel lijken de remixes voor deze eerste trackrelease, met onder meer Steve Moore’s Vangelis-achtige bewerking, gemiste kansen. Stom, want Washed Out staat deze weken toch echt in de kijker.
‘Echoes’ is muzikaal pittiger en met z’n stuwende ritme tegenwicht voor de lijzige zang. Ook met ‘Amor Fati’ zijn er die inmiddels typisch te noemen, bewust vervaagde, gefilterde vocalen, met schijnbaar aan intuïtieve gedachten ontsproten teksten. Dat maakt Washed Out’s werk helaas niet altijd even toegankelijk. Lyrics als “Realize/so tired/got hope/desire/you know he’s hard to forget” bieden een blik op een terugkerend thema voor de man uit Georgia: popmuziek op de grens tussen hoop en wanhoop in de liefde. Wie viel voor 'Feel It All Around' zal ook ‘Soft’ hoog hebben: een zachtmoedige, licht melancholische track die tòch de hoop vasthoudt. Aan het intimistische ‘Far Away’ werd dan weer een litertje wasverzachter teveel besteed.
Washed Out is nooit eendimensionaal: dat is ’n voordeel. Hoewel de muziek af en toe voorzien lijkt van smaak- of zoetstof, is er ruim plaats voor mijmeringen over vergane liefdes, of beschouwingen over de dunne grens tussen liefde en haat. Het herwerkte ‘You And I’, inclusief vocalen van Caroline Polachek èn synthriff-sampletje uit Madonna’s ‘Lucky Star’, spreekt boekdelen wat dat laatste betreft. Wel is met deze synthpop-plaat als geheel te weinig ingezet op muzikale variatie om ze als groots te kunnen bestempelen. Alleen ‘A Dedication’ tekent met piano en zweverige synths voor een subtiel, enigszins afwijkend slot. Het titelnummer klinkt dan weer gevaarlijk lethargisch: alsof Boards Of Canada onder pijnstillers een lusteloos popnummer inzingt.
Washed Out is een romanticus, ontegensprekelijk, maar Within And Without valt tè 'lush' uit om een breed publiek te kunnen inpakken. Wie gevoelig is voor zondagmiddagpop, òf een hart heeft voor de jaren tachtig en sindsdien een beetje de weg kwijtraakte in de muziek, krijgt hier echter een mooi ‘welkom’.
Idaho - You Were a DickDe woorden creatieveling en einzelgänger zijn wellicht de beste...
Flogging Molly - Speed of Darkness Met een aanstekelijke combinatie van Ierse folk en punk weet Flogging Molly...