2011-07-09
Tegenwoordig zien we wel meer albums met tien nummers erop. Meestal vinden we dat een beetje weinig. Wakey!Wakey! levert ook een album met tien nummers. Dat is weinig. Dat vonden ze zelf ook, dus heeft de band op Almost Everything I Wish I’d Said The Last Time I Saw You direct maar even drie bonustracks toegevoegd. Waarschijnlijk waren die tracks ook wel goed genoeg om überhaupt te worden opgenomen op het album, maar aangezien er een idee achter deze plaat zit, paste het misschien niet. Je zou kunnen vermoeden dat de eerste tien liedjes handelen over pure, onbeholpen liefde in New York, vastgelegd in zwart-witbeeld. De bonustracks missen de liefde als onderwerp.
Hoogtepunt aan het album is ‘1876 – The Brooklyn Theatre Fire’. Ten eerste omdat de licht elektrische indiesound perfect wordt gecombineerd met een dreigende popdrum en een liefdevolle vioolpartij en piano. Het refrein is hartverscheurend mooi gezongen door de tweede zangeres en frontman Mike Grubbs. Hij speelde jarenlang in New Yorkse theaters, voordat hij zich op deze band richtte. De brand waarom het nummer handelt is echt gebeurd en is legendarisch in de New Yorkse theaterwereld: 300 mensen stierven toentertijd. Toch durft Wubbs te schrijven: ,,I don’t wanna let you down, just when fire can take this town’’. Liefde in een appartement aan de andere kant van de straat is belangrijker.
Het album is ietwat groezelig, maar tegelijk door Grubbs fantastische stem ook kraakhelder. Het album is donker, maar tegelijk ook vrolijk. Liedjes als ‘Light Outside’ en ‘Square Peg Round Hole’ zijn als kleine, veilige hokjes te midden van een regenachtige en soms brandende Big Apple. Gebouwd met viool, poppy drumwerk en de piano en stem van Grubbs, aangevuld met een koortje hier en een tuba daar. Anderzijds zijn daar nummers als ‘Dance So Good’ en ‘Feral Love’, waar het melancholische vanaf druipt.
De bonustracks mogen er ook zijn. ‘Brooklyn’ is een mooi pianonummer, maar vooral ook wel een theaterplaat en daardoor wellicht iets te zwaar. Zeker in verhouding met het bloedmooie ‘Clinton St. Girl’ over een meisje uit een nu hippe en vroeger gegoede straat, belast met de verwachtingen van de wereld, en de van haar dromende jongens van Ludlow Street, een arme straat. Simpel verhaal, maar de keuze van de straten is briljant. Clinton Street huisvest nu kleine, idyllische bedrijfjes en Ludlow is een creatief bolwerk. Feitje: The Velvet Underground nam in Ludlow Street meerdere albums op.
Wakey!Wakey! weet ontzettend knap een stad te schilderen in tekst en muziek, waarbij het talent van Grubbs perfect wordt uitgebuit en vooral ook ondersteund door een hele slimme band. Het kan nog beter: niet elk nummer is geweldig. Maar goed is het zeker.
Junior Boys - It's All TrueHet electronische Canadese duo Junior Boys draait inmiddels al zo’n twaalf...
The Dead Trees - What Wave The Dead Trees hebben een mooi verhaal te vertellen over hun nieuwe, tweede...