RECENSIE: Ganglians - Still Living

Still Living Ganglians
recensie cijfer 2011-07-23Hawaiian post-punk”, zo noemen de heren van Ganglians -een samenvoeging van gang en aliens- het geluid wat ze produceren. Het kwartet uit Sacramento wordt ook wel omschreven als lo-fi psychedelische rockband en klinkt met zijn invloeden van de Beach Boys en Neil Young als fuzzy surfpop. Ganglians was met het uitbrengen van Monster Head Room(2009) in Nederland te bewonderen op festivals als Crossing Border en Le Guess Who?. Twee jaar na het uitkomen van dit goed ontvangen album brengt de band eind augustus zijn nieuwe album Still Living uit.

Still Living opent prettig met de frisse surfpop van ´Drop The Act´. Een minpuntje is echter de harmonieuze zang die helaas niet altijd zuiver klinkt, de melodie is echter aanstekelijk. Ook het simpele gitaarloopje blijft goed hangen. Het opvolgende ´That`s What I Want' gaat aardig mee met de opener en weet redelijk te overtuigen. Typerend is de enorme echo op de zang en de reverb op de gitaar. Het album begint aardig, maar eigenlijk zakt het al snel weg. Met 'Evil Weave' en 'Sleep' blijkt dat er steeds wordt gebouwd op hetzelfde recept. Pas bij de eerder uitgebrachte single 'Jungle' valt er weer iets te genieten. 'Jungle' is een goedgevulde song die met drukke stadsgeluiden en rammelende gitaarklanken een moderne jungle weergeeft. De `60s Southern California sound á la Dick Dale werkt wederom aanstekelijk en weet te verleiden tot meegalmen met de zang van frontman en schrijver Ryan Gubbs.

Na deze fijne track haalt het lome 'Bradley' het aanstekelijke karakter weer helemaal uit Still Living. Hoewel 'The Toad' begint als een klaagzang die in lijn van 'Bradley' ligt, gaat de track op de helft over in een vrij dansbaar ritme, waarbij de synthesizer flink van zich doet spreken. Dat Ganglians het met een tempo lager toch wel kan, klinkt door op de ode aan Californië. ' California' is het minst psychedelisch op Still Living en lijkt door de akoestische gitaar een vreemde eend in de bijt. Ondanks dit gegeven is het toch een van de betere songs.

Het grote probleem van Still Living is dat er teveel songs op elkaar lijken. Hierdoor is het album bij vlagen redelijk eentonig. Een enkele keer weet Ganglians dit te doorbreken met frisse bondige songs als 'Jungle' en 'Good Times' of het Beach Boys-achtige 'California'. Ook 'Drop The Act' mag er zijn, maar alles bij elkaar genomen weet Still Living maar moeilijk te overtuigen.
Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Ganglians Label:Konkurrent
Dustin O`Halloran

Dustin O'Halloran - VorlebenSinds Jóhann Jóhannsson doorbrak met Englabörn werd het steeds drukker op...

Gardens & Villa

Gardens & Villa - Gardens & Villa In 2008 begonnen vijf schoolvrienden uit Santa Barbara het project Gardens...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT