Tino - The Conservative Brain in a Progressive State Recensie op Podiuminfo

2011-07-13 Meestal krijgen wij bij Festivalinfo een cd aangeleverd met een standaard persbericht. De cd van Tino kwam echter aan met een briefkaart. Daarop staat Elvis afgebeeld en de tekst “I’m feeling Jazzy”. De achterzijde geeft uitleg: “Beste Podium/Festivalinfo, hierbij mijn nieuwe cd. Ik hoop dat jullie ‘em willen recenseren :-). Gr. Tino” Die laatste O was trouwens een peaceteken. Ter informatie.

Nu zijn wij de beroerdste niet. Zeker als een cd zo wordt aangeleverd, beluisteren wij ‘m graag. The Conservative Brain In A Progressive State is half zelf opgenomen en half opgenomen in Sahara studio’s in Den Haag. En het album staat op naam van Tino van Leeuwen, een kunstenaar, musicus en poëet.

Die laatste twee vaardigheden van Tino zullen we even buiten beschouwing laten, want muzikaal gezien is er genoeg te vertellen. Dit is namelijk al het achtste album van de creatieveling. Je zou kunnen zeggen dat deze plaat een soort van cultstatus verdient.
Dat zit hem vooral in het feit dat de nummers niet per se goed zijn, maar juist door enigszins knullige teksten, melodieën en opnames er wel een aanstekelijk gevoel zich meester maakt. Zo is ‘(A Little Bit) Crazy’ bijvoorbeeld een uitermate zwak liedje, dat je toch ineens onder de douche staat te zingen.

Het is als Napoleon Dynamite. Niet goed, maar wel succesvol. Nu is de grens tussen briljant en slecht vaak uiterst dun en Tino weet zich precies in dat grijze gebied te begeven met zijn vooral op gitaar en elektronica geënte muziek. Tino is enigszins onbeholpen met zichzelf en zijn teksten. In ‘How Can it Be’ zingt Tino dat hij niet begrijpt waarom een meisje hem leuk vindt, omdat hij alles behalve perfect is. Maar tegelijk maakt juist dat onbeholpene dat je door het uiterst magere muzikale gedeelte van het nummer heen luistert. En ook het feit dat Tino niet de beste zanger is, vervaagt door dit soort slimmigheidjes.

Nee, The Conservative Brain In A Progressive State is niet goed. Maar tegelijk is het familiefeestje op een of andere manier wel overstegen. Er zit een bepaalde creativiteit in Tino die uitstekend past bij niet hele goede liedjes. Want hij maakt ze ineens acceptabel en zorgt zelfs dat je er nog eens naar wil luisteren. Eigenlijk is dat ontzettend knap, want hij maakt gebruik van uiterst simpele zinnetjes en rijmwoorden. Het is leuk, je lacht soms en verder hoor je de muziek eigenlijk wel graag aan. Zoals gezegd, dat is knap. Peace!

Eerdere recensies van Tino:
- 24-08-2010: The Kaossiltor (