2011-07-16
Anvil is terug van weggeweest. De heren Lips en Reiner timmeren al meer dan dertig jaar aan de weg naar succes. De toewijding voor muziek en de recente documentaire The Story Of Anvil brengen eindelijk de lang verwachte en verdiende aandacht in de internationale pers. Feit is dat Anvil weer volop in de belangstelling staat en twee jaar op rij een plaatsje versiert op het Graspop affiche. Dit jaar promoveerde men zelfs van de tent naar de main stage. Voorheen hielden beide heren er een job op na om hun gezin van eten en onderdak te voorzien. Ze kregen destijds het respect van bands als Metallica, Motorhead en Guns N’ Roses, maar klommen geen trap hoger op de ladder der grootheden. Wellicht was dit te wijten aan de matige releases die de band keer op keer de wereld instuurden.Juggernaut Of Justice is het veertiende studio album van deze Canadezen en de laatste kans om te bewijzen wat ze waard zijn. Wat krijg je nu te horen op de plaat die alle hoge verwachtingen hoort in te lossen?
Juggernaut Of Justice is net zoals alle voorgaande releases van het drietal. Lips, Rob Reiner en Glenn Five (ondertussen al vijftien jaar de ‘nieuweling’ in de band) brengen hardrock zoals we dat van Anvil gewoon zijn. Lips tovert nog steeds middelmatige, vooral uptempo hardrock nummers uit zijn mouw en die eenvoud siert hem ook. ‘When Hell Breaks Loose’, ‘On Fire’, ‘Turn It Up’ en ‘Running’ behoren tot de categorie stevig en snel, bieden solide riffs maar voegen niets toe aan de schrijverscapaciteiten van gitarist en zanger Steve ‘Lips’ Kudlow. Bovendien is Lips niet de meest getalenteerde zanger en dat wordt hij wellicht nooit. Uitzonderingen en afwijkingen op de sound van het trio zijn ‘Paranormal’ wat neigt naar de vroege Black Sabbath sound en ‘Swing Thing’ waar blazers de song omtoveren tot een swingend melodietje.
Dit Juggernaut Of Justice haalt nooit de status van een Holy Diver van Ronnie James Dio of een Highway To Hell van AC/DC. Niettemin loont het toch de moeite om dit schijfje aan te schaffen, al was het maar om de gedrevenheid die Anvil etaleert te observeren. De eerlijke metal blijft, met de documentaire in het achterhoofd, toch hangen al was het maar om Lips en de zijnen het succes te gunnen dat ze na dertig jaar ploeteren toch verdienen.
Rival Sons - Pressure & Time Rival Sons is zo’n veertig jaar te laat geboren. De groep speelt met haar...
The Head Cat - Walk the Walk... Talk the Talk Dat Lemmy Kilmister altijd een zwak voor rock ’n roll heeft gehad, heeft hij...