2011-08-15
Er zijn de afgelopen tijd in de muziekwereld nogal wat pogingen gewaagd om oude tijden te doen herleven. Met wisselend succes. Volbeat combineert succesvol metal en hardrock met een Elvis-achtige sound. The Baseballs hadden ook één goed album, waarop zij een jaren '50,'60 achtige sound over hedendaagse liedjes goten. The Reverend Horton Heat weet in het punkgenre heel aardig een retrosound te verwerken. Maar dat zijn allemaal mannen. Vrouwen kunnen dat ook. Althans, dat is wat The Bandana Splits gedacht moeten hebben. Op hun debuutalbum Mr. Sam Presents The Bandana Splits proberen drie dames (Annie, Dawn en Lauren) de sound van meidengroepen uit de jaren ’50, zoals The Ronettes en de Andrew Sisters, te doen herleven.
Nog een klein stukje uitleg: Mr. Sam is in dezen Sam Cohen, de producer. Hij speelde alle instrumenten op het album. De drie dames nemen enkel de zang op zich. Wel gaaf dat ze de plaat hebben ingezongen, met zijn drieën staand om één enkele microfoon. Dat feit is extra knap als je luistert naar de verschillende zanglijnen die ze regelmatig door elkaar heen weven. Dat is dan ook gelijk het sterkste punt aan de plaat. De dames kunnen zingen en zijn muzikaal genoeg om hun eigen lijn te volgen in een nummer.
Daardoor worden de relatief saaie, simpele liedjes nog enigszins interessant. Qua instrumenten gebeurt en namelijk bar weinig. Mr. Sam had zichzelf best een iets grotere rol mogen toebedelen. Anderzijds, het past wel bij het idee achter de muziek.
Storender is het bedroevende niveau van de teksten. Liedje als ‘Choo Choo’ over een treintje en liefde, ‘Ricky Dee’ over een lekkere vent en ‘Chemistry’ over liefde voor een hunk van een leraar, doen het niet. Zeker niet gezien de rijmschema’s. Een voorbeeld uit het laatstgenoemde nummer: ‘’Don’t notice when I’m daydreaming in class. Now you’re not gonna let me pass’’ en ‘’Saw you on the first day of school. I was trying hard to be cool.’’.
Ja, er staan een paar leuke liedjes op Mr. Sam Presents The Bandana Splits. Het merendeel van de liedjes verdrinkt echter in zoetsappigheid, slechte lyrics en mager instrumentaal spel. Retro is leuk, maar dit was toch echt een stapje te ver. Dit station in de muziek was en is gepasseerd. En laten we er niet nog een keer langs gaan.
Shuriken - Apologies for the Drones Shuriken is een nieuw bandje van eigen bodem en afkomstig uit Utrecht. De...
Backwoods Payback - Momantha Backwoods Payback is een Amerikaanse stonerrockband. Frontman Mike Cummings...