2011-08-19
Tegenwoordig is het aantal bands dat zich door Rise Against laat beïnvloeden niet meer op één hand te tellen. Overal duiken er melodieuze punkbands op die met een kopie van dit populaire geluid de wereld trachten te veroveren. Midnight Menace is eveneens zo’n band, maar ze voegen er enkele –op papier althans- interessante elementen aan toe. Eerst en vooral beschikken ze over een frontvrouw en daarnaast proberen ze op The Static State iets meer rock gericht te spelen. Maar levert dit ook iets op?Opener ‘Surrender’ laat je een geluid horen dat alvast niet echt vernieuwend klinkt. De muziek mag dan iets meer naar de punkkant neigen dan andere rockbands met een frontvrouw (denk genre Guano Apes of het oudere werk van Lacuna Coil), toch is er niets aan dat vandaag nog blijft nazinderen. Daar komt in het begin van ‘So Here’s To You’ weliswaar verandering in. De song start met een lekkere riff en lijkt iets moois in te luiden. Toch vervlakt het goedje weer op het moment dat zangeres Heleen Tichelaar er haar vocalen op loslaat. De zanglijnen zijn iets te eentonig en het is een spijtige zaak dat dit al te merken valt vanaf het tweede nummer. De stem is ook net dat tikkeltje te veel op de voorgrond geplaatst in de productie, waardoor je minder stilstaat bij de vaak aanstekelijke gitaarpartijen. Dit twintig minuten durende schijfje biedt op die manier iets te weinig variatie om te kunnen overtuigen. Er zit echter wel potentieel in. Vooral in het laatste nummer (titeltrack ‘The Static State’) komt de kwaliteit van de groep naar voren en laten ze horen dat ze genoeg te bieden hebben om er iets van te maken.
Dit schijfje lijkt ons vooral een gemiste kans. Er zat meer in, maar er blijft een opening bestaan om hier meer uit te puren, als de band het tenminste niet nalaat bepaalde zaken te herbekijken.
Foster the People - Torches “Call It What You Want” , zingt Mark Foster op het debuutalbum van zijn...
Sons and Daughters - Mirror Mirror Bij acts uit Schotland denk je waarschijnlijk het eerst aan bijvoorbeeld...