RECENSIE: Amy Lavere - Stranger Me

Amy LaVere - Stranger Me
recensie cijfer 2011-09-07 Amy LaVere speelde ooit in een punkband, maar maakt al jaren muziek die meer past in de traditie van haar geboortestaat Louisiana. Tot nu toe maakte ze twee americana albums. Deze kleine maar stoere vrouw staat er verder om bekend dat ze zichzelf begeleidt op een staande bas.

Voordat LaVere dit album ging maken kwam er een einde aan haar jarenlange relatie met drummer Paul Taylor en overleed haar muzikale mentor Jim Dickinson. Dat deze tegenslagen van invloed zijn geweest op het album is vanaf het begin duidelijk. 'Damn Love Song' is een ‘liefdeslied’ dat duidelijk geschreven is toen de liefde al bekoeld was. LaVere zingt met haar wat meisjesachtige ongekunstelde stem “Here's your damn lovesong, don't it say it all'. Dat doet het inderdaad! Dat het niet goed zit in de liefde hoor je ook op ‘You Can't Keep Me’. Dat lied klinkt wel luchtiger, het doet wat aan Sheryl Crow denken maar dan veel minder glad. De blazers komen precies op de juiste momenten tevoorschijn. ‘Red Banks’ is een onheilspellende bluesy track over de moord op (alweer) een nare man. 'A Great Divide' klinkt laid back met een lekker gitaarriedeltje en een glansrol voor de saxofoon. 'Often Happens' is gevoelig liedje met een mooi galmende gitaar, oersimpel maar bloedmooi. Dit album bevat vooral eenvoudig klinkende luisterliedjes, maar de accenten liggen telkens anders. Titeltrack 'Stranger Me' is bijvoorbeeld een interessante mengeling van alternative en americana, terwijl 'Candle Mambo’ eerder dromerig en een beetje weird klinkt. Dat laatste is misschien logisch als je bedenkt dat het een lied van Captain Beefheart is. Amy LaVere eindigt met twee intens treurige songs 'Cry My Eyes Out' en 'Let Yourself Go (Come On)’.

Stranger Me is duidelijk gemaakt door een artieste die iets kwijt moest, de smart druipt er vanaf. Muzikaal wordt dat vertaald in een kalm tempo en een traditionele americana sound. LaVere legt veel gevoel in haar zang, maar de kracht zit toch vooral in de authenticiteit van de liedjes. Wat hen bindt is de warme en ontspannen klank van de gebruikte instrumenten, of het nu gaat om snaren, koper of toetsen. Dit is een album voor de late avond, als je aandachtig luistert hoor je de finesses en wordt het steeds mooier.
Recensent:Dave van der Sterren Artiest:Amy Lavere Label:Proper American Records
Samiyam – Sam Baker’s Album

Samiyam - Sam Baker's Debut AlbumGeen idee hoeveel Jan Janssens er bezig zijn met muziek, maar er zijn alvast...

Crustacean - Greed, Tyranny & Sodomy

Crustacean - Greed, Tyranny & Sodomy Dit is de derde release van het uit Nederland afkomstige Crustacean , een...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT