Def Leppard - Mirror Ball (Live & More) Recensie op Podiuminfo

2011-09-04 Voor alle volbloed Def Leppard fans is er goed nieuws dezer dagen: hun eerste volwaardige livealbum, getiteld Mirror Ball, is een feit. Voor diegenen die er al sinds het eind van de jaren ’70 bij waren, was het dus wel even wachten, maar deze dubbel-cd, aangevuld met een korte DVD, zorgt voor maar liefst een kleine drie uur aan materiaal.

De laatste jaren verdween de band een beetje uit de schijnwerpers. In 2008 kwamen ze nog even langs op Graspop, maar daar leken ze misschien eerder als curiosum geprogrammeerd te staan. Het zwaartepunt van deze liveregistratie (of beter: liveregistraties, aangezien het een samenraapsel is van verschillende opnames op verschillende concerten) ligt dan ook in de jaren ’80. Toen verschenen hun populairste albums Pyromania en Hysteria. Hits uit verloren tijden zoals ‘Pour Some Sugar On Me’, ‘Rock of Ages’ en ‘Armageddon It’ passeren de revue. Voor jongens van rond de vijftig klinkt alles nog fris en monter. Het album bevat bovendien drie nieuwe nummers, opgenomen in de periode na hun laatste studioalbum Songs from the Sparklelounge. Deze lijken geen betere thuis gevonden te hebben dan deze liveplaat. In ‘Kings Of the World’, de meest opmerkelijke van de drie, doen ze even een impressie van Queen. Ze slagen grotendeels in hun opzet, maar verbazen wel enigszins met deze keuze.

Wat de DVD betreft kunnen we korter zijn: deze mist een beetje peper. Een goede muziek-dvd kan ofwel een concert aanbieden dat je als kijker en luisteraar volledig beleeft, ofwel krijg je een mix van backstage sfeerbeelden en korte liveopnames, zodat je samen met de jongens mee op stap gaat. We krijgen echter een slap afkooksel van de tweede optie. Twee clips (meerbepaald van de hits ‘Nine Lives’ en ‘C’mon C’mon’ van het laatste album) worden aangevuld met een documentaire van amper 40 minuten met vier livesongs die ook op de cd’s terug te vinden zijn en slechts enkele backstagemomenten. Het meest opmerkelijke is dat waarin de bandleden Billy Idol en Steve Stevens tegenkomen op de middag van een concert en er meteen anekdotes opgerakeld worden uit een ver verleden. Dit zijn zaken die het hele boeltje opfleuren en waarvan er op deze DVD iets te weinig terug te vinden zijn.

Def Leppard is waarschijnlijk zachtjes aan het uitbollen, maar biedt toch een mooie drie uur aan materiaal aan voor de echte fan. De DVD lijkt geen volwaardig derde schijfje, maar er zijn voldoende andere video’s en dvd’s beschikbaar van de band die dit gemis ruimschoots compenseren.

Eerdere recensies van Def Leppard:
- 14-06-2008: The Sparkle Lounge;
- 28-08-2006: Yeah.

Recensent:Bram De Wulf Artiest:Def Leppard Label:Frontiers Records