Dat is een prima titel, want een muzikale trip is DMT zeer zeker. Een driekwartier-durende trip. De beats zijn wazig en experimenteel, de stem van Rico doet de rest. DMT start met de opzwepende single ‘Vrij’, waarbij de vrijheid bezongen wordt. ‘My Level’ maakt duidelijk dat DMT niet nuchter gemaakt is. De teksten van Rico zijn niet al te moeilijk, gaan zelden de diepte in en zijn dikwijls losse flarden pseudo-poëzie. Dat is niet erg zolang het lekker klinkt (‘Repelsteeltje’, ‘Antoinette’), maar werken bij vlagen toch ook wel ergerlijk (het nogal schreeuwerige ‘Ouwe Broek’). Op ‘De Lift’ weet Rico wel een snaar te raken, als hij over z’n huidige staat verhaalt. Qua tekst een zeker hoogetepunt.
Genoeg te genieten op DMT en genoeg te trippen. Met het angstaanjagende ‘Spookhuis’ weten zowel Rico als Kubus je de stuipen op het lijf te jagen en je een bad trip te bezorgen. Kubus weet met diverse interludes ook te overtuigen; Op ‘Piep Piep’ is het oldskool hiphop, door diverse flarden van hits aan elkaar te mixen met het woordje ‘freak’. Op ‘Dubber’ en ‘Flobber’ horen we juist de dub-kant. Die interludes zijn stuk voor stuk erg sterk. Absoluut hoogtepunt is het titelnummer. De beat van ‘DMT’ is meesterlijk, de rap is geweldig ingetogen en zorgt er in z’n eentje al voor dat DMT een dikke voldoende scoort. Er zijn echter zo’n vijf nummers die ook aan die voldoende meewerken, maar ook veel momenten dat er helaas wat ontnuchtering plaatsvindt. Een prima album, maar wellicht waren de verwachtingen voor deze samenwerking toch wat hoger gespannen.
The Throne (Jay-Z & Kanye West) - Watch The ThroneIedere hip-hoplekkerbek wist dat Watch The Throne ooit zou komen. De...
Johnny Camaro - Johnny Camaro Eind jaren `80 maakte Veronica diskjockey Alfred Lagarde onder de naam...