2011-09-08
Toen de Amerikaanse band Switchfoot het vorige album Hello Hurricane opnam, logeerden ze in een hotel. Met, hoe macaber ook, een begraafplaats op het aanpalende erf. En hoe vreemd ook, daar ontstond het album Vice Verses dat in deze herfst een waardige opvolger mag heten voor het vorige werk van de rockband. Het is dan ook een aparte setting. Tussen de opnames door schuimde zanger Jon Foreman tussen de zerken en tombes door. "I spent a little time there each morning", zegt hij in het persbericht. De dodentuin inspireerde hem tot het schrijven van een album met thema’s als vergankelijkheid, zondes, keerzijdes en verlies.
En dus horen we, twee jaar na dato, wat in de grijze massa rondspookte, toen Foreman langs lijken, doden en geesten liep. Er misschien wel mee praatte? In ieder geval zijn daardoor de teksten op Vice Verses van die nadenkertjes. Al zijn ze niet allemaal even sterk, of in ieder geval duidelijk. Zo is single ‘Dark Horses’ een lekkere rockplaat, maar is het de vraag wat Foreman ons precies wil vertellen. Het nummer lijkt te handelen over de minderheden in een samenleving, die zich niet gehoord voelen. Maar dat blijft helaas boven de markt hangen.
Zo zijn er nog een paar nummers die niet helemaal duidelijk overkomen. Anderen zijn juist overduidelijk qua bedoeling. Zowel ‘Afterlife’ als ‘The Original’ handelen over de besluiteloosheid van mensen, die grote keuzes in hun leven vermijden. En ‘Selling The News’, qua tekst wellicht het sterkst, bekritiseert de onstilbare en daarmee soms corrumperende vraag naar nieuws.
Op muzikaal gebied is het opvallend dat de ritmesectie een zeer prominente rol heeft. Sterker nog, in ‘Selling The News’ volgt de spoken word-zanglijn de bijna hiphopachtige drum. En ook in andere nummers op het album, zoals het opzwepende ‘Rise Above It’ zijn de instrumenten ondergeschikt gemaakt aan het ritme dat zo’n song maakt tot wat het is. Als de tekst dan minder goed overkomt, maakt de ritmesectie dat weer goed. Slim, op twee fronten timmeren.
Natuurlijk worden, zoals Switchfoot betaamt, de snellere rocknummers afgewisseld met ballad-achtige zwijmelliedjes. ‘Souvenirs’ is het beste voorbeeld daarvan. Gelukkig is Switchfoot wel een band die een zwijmelnummer kan dragen. Het wordt niet overdreven klef, maar is daadwerkelijk mooi. Toch zijn de ietwat stevigere songs meer op het lijf geschreven van de band.
Vice Verses is een leuke plaat, zonder enorme opsmuk of complete missers. Nergens wordt het muzikaal echt inventief, maar we kunnen de band ook niet betichten van rockclichés of gemakzucht. Nee, Vice Verses is gewoon een goed, afwisselend album, met een aantal nummers die er vooral dankzij de teksten uitspringen.
15 Reasons - Second Coming 15 Reasons is een power rock metal gezelschap en stuurt in de huidige...
Wu-Tang Clan - Legendary Weapons De volwaardige nieuwe van Wu-Tang Clan is aangekondigd voor 2012, dus wordt...