2011-09-17
In juni van dit jaar verscheen de EP Reflector van Teletextile uit Brooklyn. Gezien de reacties in de media is de Amerikaanse band met frontvrouw en multi-instrumentalist Pamela Martinez er een om in de gaten te houden. Met quotes als: ”Brilliant. Like watching two people have sex on stage”, “ Soundtracks your finer daydreams” en Pamela is the American Björk” zijn de verwachtingen al snel hooggespannen.Met een identieke cover als de eerder uitgegeven EP komt Telextile op 14 oktober met de eerste langspeler, genaamd Glass. Het album bevat elf songs waarvan er al vijf te horen waren op Reflector. Met de 30 seconde durende opening ‘The Moment’ weet je meteen dat je met iets heel bijzonders te maken hebt. Geen gewoon popintro door een singer/songwriter en haar band, maar een stemmig harmonie die klinkt als meditatiemuziek. En dit element komt eigenlijk overal terug. Of je nu luistert naar de diepgang in de dromerige triphop van ’I Don`t Know How To Act Here’ of de subtiele gelaagdheid in de relaxte ballade ‘What If You’, je hoort perfect gebalanceerde kamerpop waarbij Teletextile alle instrumenten, inclusief de zang, enorm goed weet te doseren. Hier komt bij dat Pamela Martinez een schitterende, veelzijdige stem heeft die zowel krachtig als subtiel tegelijk kan zijn.
Ook het zusje van ‘What If You’, ‘What If I’ bevat dezelfde gelaagdheid, maar deze ballade bevat meer mystiek en het krijgt tegen het einde wat meer Afrikaanse invloeden. De twee songs zijn een prima combinatie; ze passen prima bij elkaar. Hoogtepunt is echter ‘The Lark’, een toegankelijke song, maar dan wel met een minder alledaagse begeleiding, waarbij vooral de harp een hoofdrol heeft. Naast het eerdergenoemde tweeluik zijn ook de twee laatste songs van Glass op elkaar afgestemd. ‘Safer One’ is ingetogen, sfeervol en bijna instrumentaal. ‘Safer Two’ gaat eigenlijk verder waar zijn voorganger eindigt. Pamela Martinez start echter meteen met zang, waarbij het arrangement zo van Björk afkomstig had kunnen zijn. Dit zou een mooi einde van het album zijn, ware het niet dat er, zoals wel vaker het geval is, nog een hidden track volgt. Het is geen echte track, maar meer alsof je naar een vraaggesprek op de radio luistert en af en toe even een andere frequentie zoekt.
Mocht je na het horen van Glass niet overtuigd zijn van Teletextile en iets anders in het genre zoeken, dan heeft Martinez zelf nog wel een paar aanbevelingen voor je: “P.J. Harvey, Brian Eno, Björk or Radiohead, It`s basically the same thing.”. Maar eigenlijk zijn deze aanbevelingen helemaal niet nodig. Glass is een prima debuutalbum.
The Rott Childs - Riches Will Come Thy Way: A MusicalIn 2009 kwam er na 15 jaar een einde aan El Guapo Stuntteam. De Belgen uit...
Ics Vortex - Storm Seeker ICS Vortex , in het echte leven Simen Hestnaes, is één van de meest extreme...