RECENSIE: Boots Electric - Honkey Kong

Boots Electric – Honkey Kong
recensie cijfer 2011-09-12 Sommige artiesten hebben bij wijze van spreken genoeg aan hun charismatische voorkomen om de mensheid te overtuigen van hun waarde. Jesse “The Devil” Hughes, beter bekend als de frontman van Eagles of Death Metal, is zo iemand, hoewel zijn muziek er zonder twijfel best mag wezen. Als je dan te horen krijgt dat deze overtuigde republikein aan zijn solocarrière begint en er nota bene elektronische muziek mag verwacht worden, verschijnt er spontaan een glimlach op het gezicht.

Honkey Kong, het eerste album van Boots Electric (zijn andere pseudoniem), heeft door zijn verrassende stijl enkele luisterbeurten nodig om zijn nederige luisteraar op het juiste spoor te zetten. ‘Complexity’ klinkt nog als onvervalste disco op zijn Hughes, door te dwepen met drumcomputers en een hoop synths. Hetzelfde geldt voor ‘Boots Electric Theme’, de eerste single van het album, waar Brody Dalle (mevrouw Josh Homme en bekend van The Distillers en Spinnerette) de vrouwelijke vocalen verzorgt. Een eerste keer klinkt het allemaal nogal te elektronisch voor The Devil, maar na een aantal keer zijn volledige solocatalogus te doorploegen, blijkt dat Hughes een prachtplaat heeft afgeleverd. De rock ’n roll die de rest van het album beheerst, bijna behekst, is van een aanstekelijk niveau dat we al lang niet meer gehoord hebben. ‘Dreams Tonight’ en ‘Trippy Blob’ zijn auditieve tripjes naar de zonnige dagen van de jaren vijftig, terwijl de ballad ‘No Ffun’ letterlijk redneck goes John Lennon is. De absolute topper van het album ‘Oh Girl’ werd in de mix aan deze laatste geplakt en refereert naar het betere werk van zowel Queens of the Stone Age als Gutter Twins. Dit is ongetwijfeld het gevolg van de dichte vriendenschappen tussen Hughes, Josh Homme en Mark Laneghan. ‘Speed Demon’ klinkt uitermate rockabilly, terwijl ‘Swallowed by the Night’ met zijn bezwerende viool de plaat doet eindigen met een streepje bluegrass.

Het album schuift naar binnen als zoete koek, maar bevat voldoende gelaagdheid en variatie om tegelijkertijd de mond te doen openvallen van verbazing. Jesse Hughes mag trots zijn op zijn soloproject. Een plaat om te onthouden!
Recensent:Bram De Wulf Artiest:Boots Electric Label:V2 Records
GEM – Hunters go Hungry

Gem - Hunters Go HungryIntussen mag GEM toch wel tot een vaste waarde worden gerekend binnen de...

Correspondence – Correspondence Music Vol. 1

Correspondence - Correspondence Music Vol. 1 Correspondence is de artiestennaam van Samuel Wilson, een Amerikaanse...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT