Gemma Ray - Runaway Recensie op Podiuminfo

2011-09-25 Het verhaal achter het label Bronze Rat Records begint allemaal bij Gemma Ray. Om muziek van haar te kunnen uitbrengen, werd dit label opgericht. Een label met smaak voor vreemde, doch succesvolle muziek, zo bleek. Seasick Steve werd namelijk ook getekend door dit label en laat die nu net al zijn optredens in Nederland binnen een week uitverkopen.

Gemma Ray komt, na vier albums, met een EP als voorbereiding op het vijfde schijfje van de vrouwelijk singer/songwriter. De EP is vernoemd naar het eerste nummer op het schijfje, Runaway dus. Tegelijk is het een mooi thema voor een vrijwel gedwongen opgenomen album. Gemma zat namelijk een maandje vast in Austraië doordat vliegtuigen aan de grond bleven. Weet u nog, de aspluim van de Eyjafjallajökull, dat IJslandse ding?

Enfin, Gemma besloot het noodzakelijke met het aangename te verenigen en nam alvast deze vier liedjes op in de Albert Studio, waar ooit AC/DC albums opnam. En vooral het liedje ‘Runaway’ is erg origineel. Gemma zingt over hoe haar man zelfmoord pleegt (of hoe zij hem vermoord), al blijft het onduidelijk of het opzettelijk is. Met een erg klassieke sound, zelfs een beetje ‘Bond-film-achtig’, rolt het nummer uit de speakers. Gemma zingt heel volwassen, vrouwelijk in de coupletten, om vervolgens jong en fris door te gaan in het refrein, dat muzikaal sowieso een vrolijk festijn is.

De wisselwerking is leuk en het is jammer dat dit bij de andere liedjes, waaronder een matige cover van ‘Remember (Walking In The Sand)’ van The Shangri-La’s, niet zo is. De vergelijking met die groep laat zich echter wel makkelijk maken, aangezien het geluid op deze EP lekker retro is.

De verfrissing ontbreekt op het vervolg van de cd en dat is jammer, want het wordt hoog tijd dat er iemand opstaat die laat zien dat er ook een goede moderne compromis kan worden gesloten tussen deze specifieke sound van weleer en de tijd van nu. Helaas zijn de liedjes ‘Rescue Me’ en ‘Lights Out Zoltar’ daar niet toe in staat, al zijn het best leuke nummers. Het is iets te geforceerd oubollig. Voor het album mag er dus meer naar ‘Runaway’ worden geluisterd. Dit voorproefje levert een recept, dat nog enigszins aangepast moet worden.

Eerdere recensies van Gemma Ray:
- 02-08-2010: It's A Shame About Gemma Ray.

Recensent:Koen Nederhof Artiest:Gemma Ray Label:Munich Records