2011-10-03
Hermitage is niet alleen een van de grootste en omvangrijkste kunst- en cultuurhistorische musea in de wereld, het is sinds 2005 is ook de Gentse band rondom de zanger en tekstschrijver Divan. De band, verder bestaande uit Carlo Vandenhende(cello, gitaar, zang) en Filip Verheecken(percussie, vibrafoon, zang), werd gevormd nadat Divan werd geselecteerd om mee te doen aan de Nekka-wedstrijd(het Vlaams councours voor Nederlandstalige muziek). Ze behaalden de finale, tourden met De Kleine Avonden en in 2007 verscheen de EP 24 Uren In Een Dag. Bovendien zijn ze net als Buurman, Bart Peters en Eva de Roovere onderdeel van de kleinkunst revival die de laatste jaren is ontstaan. Hermitage wist dit jaar het Amsterdamse Kleinkunst Festival te winnen, dus de tijd lijkt rijp om een mooi debuutalbum uit te brengen. De jaren die Hermitage gebruikte om het debuutalbum af te leveren heeft zijn vruchten afgeworpen, want Schaduwliefde is een bijzonder fraai album. Met de single ‘Eskimo’ zijn de bedoelingen van Hermitage meteen duidelijk: schitterende poëtische teksten begeleidt door muzikanten die zeer goed weten hoe ze een tekst moeten omlijsten. De piano, subtiel maar dragend, de eigenwijze percussie en de melancholische klanken van de cello voorzien de beeldende teksten op Schaduwliefde van kleur.
‘Altijd’ opent met een breekbaar piano intro en is beduidend anders dan het voorgaande, op akoestische gitaar leunende ‘Kop Boven Water’. Tekstueel gezien mag duidelijk zijn dat ‘Altijd’ bol staat van onvoorwaardelijke liefde en steun, want Divan zingt hoopgevend dat wat er ook gebeuren mag, ”Ergens zal ik altijd naast je staan”.
Absoluut hoogtepunt is ‘We Dwalen Af’. Wat begint met een klein intro van de vibrafoon wordt door de marsroffels van Verheecken spannend en dreigend. Met toevoeging van het melancholische cellospel van Vandenhende vangt Divan een confronterende song aan ”Iedereen met wie ik ooit heb willen slapen, iedereen die ik ooit heb willen slaan, iedereen van wie ik nooit heb durven houden”. De gelaagdheid van het lied is om kippenvel van te krijgen.
‘Relatiehoeren’ is geen lied om kippenvel te krijgen, maar fris is het wel, want hoe de titel ook op je over mag komen, het klinkt erg vrolijk. Een ander pluspunt aan Schaduwliefde zijn de sterke melodieën en refreintjes die zich bij elke thematiek in je hoofd weten te nestelen.’De Verloren Zoon’, maar ook het vrolijke eigenzinnige ‘In De Waan’ zijn hier typische voorbeelden van. Dat Divan ook zonder muziek een mooie tekst kan presenteren blijkt uit het gedicht ‘Schaduwliefde’.
Met Schaduwliefde levert Hermitage een album af wat niet zou misstaan in de kunstcollectie van de Hermitage. Dit pareltje is een van de beste, misschien wel de beste Nederlandstalige plaat van het jaar.
Baby Dee - Baby Dee Goes Down to AmsterdamWie in september op station Rotterdam Centraal terecht kwam, heeft misschien...
Stephen Malkmus and The Jicks - Mirror Traffic Voor de tweede keer dit jaar is Beck als producer betrokken bij het album van...