2011-10-04
Wie in september op station Rotterdam Centraal terecht kwam, heeft misschien kennis gemaakt met een opvallende schildering. Christina de Vos maakte een tekening met een naakte beeltenis en daarbij de tekst:” I Love You Baby Dee”. De tekening werd vergroot tot billboard formaat en opgehangen bij de entree van het station. De multi-instrumentalist en performance artist Baby Deehad de stap naar mode al gemaakt, maar is nu dus ook vereeuwigd als kunstwerk. Het is tekenend voor het kleurrijke leven van transgender Baby Dee. Ooit kerkorganiste, boomchirurg, maar ook straatartieste, klassiek geschoolde pianiste, harpiste en hermafrodiet in freakshows. Zo`n tien jaar geleden begon Baby Dee –op dat moment al 45- op aandringen van David Tibet(Current 93) en stijlgenoot Anthony Hegarty van Anthony And The Johnsons, waarmee ze als harpiste verbonden was, aan een solocarrière. Ze bracht in tien jaar tijd zeven albums uit.
Baby Dee zal dit najaar haar woonplaats Cleveland verlaten om Baby Dee Goes Down To Amsterdam in Europa te promoten. Het is een live dubbelalbum dat is opgenomen tijdens een optreden van Dee in het Amsterdamse Bimhuis. Baby Dee leek met haar onlangs verschenen album Regifted Light iets minder donker te klinken dan voorheen, maar op de live-registratie is echter alleen ‘Regifted Light’ te horen. Er is dus veel plaats voor het oudere werk van Baby Dee wat men name gaat over haar moeilijke jeugd.
Voor wie niet op de hoogte is van het werk van Baby Dee zal de theatrale, sprookjesachtige barokpop zeker bij de eerste drie songs, ‘The Robin`s Tiny Throat’, Love`s Small Song’ en ‘Book Of Song`s For Anne Marie’ moeilijk vallen. Het karakteristieke stemgeluid en het klassieke accent van de muziek vormen een zekere hindernis. Muzikaal gezien verandert dit snel, bijvoorbeeld met het mooie, door de Steinway D Grand gedragen ‘Lilacs’. De stem blijft hoe dan ook wennen. Toch weet Dee te overtuigen met haar combinatie van dark cabaret en barokpop. ‘Safe Inside The Day’, ‘Half A Chance’, ‘The Only Bones That Show’ en ‘April day’ zijn meeslepende hoogtepunten. Maar ook ‘The Big Titty Bee Girls From Dino Town’ is een fijne track. Met enige zelfspot sluit Baby Dee af met het bijzonder grappige ‘The Song Of Self-Acceptance’.
Net als bij Anthony And The Johnsons is het genre van Baby Dee er een waar je voor open moet staan, anders krijg je het bijzonder lastig en haak je vermoedelijk af. Dat wil niet zeggen dat deze live-registratie niet de moeite is. Naast de sprookjesachtige liedjes blijkt Dee over een levendige persoonlijkheid te beschikken, die bij vlagen grappig uit de hoek kan komen. Dat maakt de zwaardere songs van dit album dragelijk. Baby Dee Goes Down To Amsterdam is een ervaring op zich.
SimpleSongs - The End of Things You Wished Would Last Forever SimpleSongs is het eenmansproject van de Belgische singer-songwriter Ken...
Hermitage - Schaduwliefde Hermitage is niet alleen een van de grootste en omvangrijkste kunst- en...