2011-10-05
Net toen het echt begon te marcheren voor de door Les Claypool aangevoerde band Primus, lagen de prioriteiten van drummer Jay Lane elders en nam Tim Alexander de stokjes over. Nu, meer dan twintig jaar later, heeft Lane zich weer bij Claypool gevoegd en completeert gitarist van het tweede uur Larry LaLonde (gitarist van het eerste uur was immers mede-oprichter Todd Huth, die er net als Lane in 1989 de brui aan gaf) de line up. Ok, genoeg huishoudelijke mededelingen, er is goddomme een nieuw album! Green Naugahyde heet ‘ie en de fans kunnen er, na al die jaren wachten, zeker tevreden mee zijn. Sterker nog, het is Primus’ sterkste troef sinds Pork Soda (1993). Dat wil echter niet zeggen dat Green Naugahyde kan tippen aan dat album, laat staan aan Frizzle Fry (1990) en Sailing The Seas Of Cheese (1991). De plaat doet die goede oude tijd af en toe zeker herleven, maar de boel lijdt wel net iets te vaak aan het ‘leuk idee maar wat te weinig song’-syndroom (‘Eternal Consumption Engine’, ‘Green Ranger’ en, zij het in iets mindere mate, het heerlijk melige ‘Lee Van Cleef’,). Daarnaast hadden LaLonde en Lane best nog wel wat opdringeriger en pittiger tegen de dominante basfratsen van Claypool aan mogen scheuren en stampen om nog meer kortsluiting te veroorzaken.
Hoe dan ook, Green Naugahyde kent met het indrukwekkende duo ‘Hennepin Crawler’ en ‘Last Salmon Man’ in ieder geval twee songs die zo in het rijtje Primus-klassiekers (‘Ground Hog’s Day’, ‘Mr. Knowitall’, ‘John The Fisherman’, ‘The Toys Go Winding Down’, ‘Jerry Was A Race Car Driver’, ‘Tommy The Cat’, ‘Those Damned Blue-Collar Tweekers’, ‘My Name Is Mud’, ‘DMV’, ‘Nature Boy’, ‘Wynona’s Big Brown Beaver’ en ‘Lacquer Head’) opgenomen mogen worden. Verderop doen vooral het donkere ‘Jilly’s On Smack’ en het lekker nerveuze ‘Extinction Burst’ uitstekende zaken. Het dreigende ‘Moron TV’ en het funky ‘HOINFODAMAN’ maken Green Naugahyde eveneens de moeite meer dan waard.
In tegenstelling tot de tekst in ‘HOINFODAMAN’ (“I used to be a pimp. Now I’m HOINFODAMAN, HOINFODAMAN. I’m HOIN’ for the advertising, the advertising man”) heeft het drietal zichzelf absoluut niet in de uitverkoop gedaan. Primus komt enkel zichzelf tegemoet en al wie wil volgen, volgt. Dat is tijdens het niet heel erg avontuurlijke, maar in haar soort beslist geslaagde funkrock nummer ‘Tragedy’s A Comin’’ het makkelijkst, maar loont zich op de langere termijn meer bij bovengenoemde songs. Een absolute essential is Green Naugahyde niet; de enorme bevlogenheid van het trio is echter alomtegenwoordig en werkt erg aanstekelijk op dit hoe dan ook intrigerende en vermakelijke en bij momenten simpelweg old school fantastische album.
Richard Buckner - Our BloodAlt-country singer-songwriter Richard Bucker heeft sinds debuutplaat...
Yoshimi! - Sowieso ,, Niek Hilkman was voordat hij ook wel eens Yoshimi! genoemd werd al een...