Het album opent met een trage bluesintro met dreigende ritmische bijgeluiden waarna 'You're gonna Miss Me' begint, een uitgesponnen bluesy rocksong van maarliefst acht minuten. Het bevat zowel stevige riffs als ook rustmomenten. Bij andere songs is het gewoon knallen, zo doet de ruwe rocker 'Keep On Shaking' denken aan een opgepunkte versie van 'You Really Got Me' van The Kinks. Automatic Sam doet zijn best om songs als deze gruizig te laten klinken. Maar die sound wordt wel afgewisseld door onversneden bluestracks uit de Waaldelta, zoals ‘Good Jungle’. Het rommelige psychedelisch repetatieve ‘Sweet Machine’ had wat mij betreft geen vijfenhalve minuut hoeven duren.
Maar daarna ronkt en bonkt het fantastische 'Everyman' weer als een dolle. Deze intensiteit is al in orde, maar wordt nog versterkt door woeste blazers. De titeltrack ‘Texino’ is dan weer een ouderwetse blues waarop een banjo te horen is. Zo is er aan afwisseling geen gebrek op dit album. ‘Lights Out’ verdient in dat kader ook vermelding. Deze pittige track heeft een aanstekelijk ritme en een meer funky geluid dan de meeste andere songs. Aan het einde bouwen 'I Want Mine' en ‘Hard Time Killing Floor’ langzaam op naar een woeste climax met scheurende gitaren en brullende zang. Dat laatste lied en daarmee dit album sterft aan het einde weer vredig weg.
Texino maakt indruk, zeker als je bedenkt dat dit een debuutalbum is. Automatic Sam toont creativiteit en karakter door hun eigen variant van smerige rock met een sterkte bluesbasis te maken. Het contrast tussen de kale bluessongs en de ruige rockers is vrij groot, maar dat is juist de kracht van dit album. Deze band heeft voldoende zelfvertrouwen en talent om zonder reserve te doen wat ze doen. Daar kun je ver mee komen!
Dusty Stray - Light Years AwayJonathan Brown is een Texaanse muzikant die na enkele omzwervingen in...
Girls - Father, Son, Holy Ghost Als een band zorgt voor enorme verdeeldheid onder zowel luisteraars als...