Tinez Roots Club doet geen gekke dingen op Almost Nasty, maar gaat gewoon volledig los op dit zeer swingende, vrolijke, warme en melodieuze album. Daarbij maakt men nauwelijks gebruik van vocalen. Niet nodig ook, de muziek blijft uitstekend over eind zonder vocalen. Een tweede argument is dat de vocalen toch wel een klein minpunt zijn van Almost Nasty. De swingende muzikale stukken hebben ook geen zang nodig en zijn energiek en enerverend genoeg om te blijven boeien.
Almost Nasty gaat fantastisch van start met ‘Tinez Shuffle’, dat veel weg heeft van het beste van New Cool Collective. De saxofoonsolo verraadt een groot talent. Dat talent wordt over het gehele album geëtaleerd, ook door de rest van de band. Op ‘She’s So Fine’ horen we voor het eerst de vocalen en daar ligt toch niet de kwaliteit van Van Toor. Het instrumentale gedeelte is bij Tinez Roots Club beduidend sterker.
Met twee blaasinstrumenten, een orgel en drums mis je op papier natuurlijk wel de bas. Roggenkamp speelt echter bas met z’n voeten op de Hammond 83, zoals de grote muzikanten uit de jaren ’50 dat ook deden. De oldskool rythm & blues van Tinez Roots Club klinkt van opener ‘Tinez Shuffle’ tot en met ‘Devil’s Boogie’ heerlijk dampend en heet en verdient een groot publiek. Onmogelijk om er niet op te dansen en te bewegen, onmogelijk om Almost Nasty niet opwindend te vinden. Geweldig. Top-cd.
Smalltown Nobodies - 20 More StepsHoewel de bandnaam anders doet vermoeden, maken de eerste luisterbeurten...
The Horrible Crowes - Elsie Brian Fallon zit niet graag stil. In 2010 bracht hij met zijn collega’s van...