Insomnium - One for Sorrow Recensie op Podiuminfo

2011-10-23 In de metalwereld is Insomnium geen grote naam, en dat is eigenlijk verbazingwekkend. De Finse melodieuze deathmetalband levert album na album muziek van hoge kwaliteit af, en wacht nog steeds op een grote doorbraak. Ook One For Sorrow, de vijfde plaat van het in 1997 opgerichte kwartet staat weer bol van de kwalitatief hoogstaande metal.

In een klein uurtje komen tien songs langs die alles hebben wat dit soort muziek zo mooi maakt; kracht, melodie, somberheid en bovenal songs die briljant zijn, maar waar je ook even tijd voor nodig hebt om ze je eigen te maken. Maar zijn dat nou net niet de mooiste platen? De gemakkelijke weg is door Insomnium nooit, en ook nu weer niet gekozen, maar na meerdere luisterbeurten ontvouwt zich een weergaloze plaat, waarop agressie en melodie hand in hand gaan. De zware grunt van Niilo Sevänen ligt lekker diep in de gelaagde mix wat het bombastische en mysterieuze karakter van de muziek nog iets vergroot.

De plaat begint met een postmetal stuk dat je even op het verkeerde been zet en dat door de gesproken tekst even aan Primordial doet denken, maar het daaropvolgende ‘Through The Shadows’ staat weer volop in de deathmetal en klinkt enigszins ingehouden, zover dat mogelijk is in deze muziekstijl. Het moddervette gitaarwerk en het cleane gelaagde refrein maakt dat dit nummer het meest toegankelijke van het album is.

Het lange ‘Song Of The Blackest Bird’ begint snel en agressief, maar gaat halverwege over in een melodieus stuk kent dat je in een totaal andere sfeer brengt. De briljante riff in dit nummer is om je vingers bij af te likken. Ook het heerlijke ‘Lay The Ghost To Rest’ is een lang nummer dat een, gesproken stukje en een mooi gezongen clean stuk bevat, waardoor het enigszins aan de oude Amorphis doet denken. ‘Unsung’ en vooral ‘Every Hour Wounds’ brengen de nodig agressie, maar niet zonder een paar ijzersterke riffs en de nodige melodieuze stukken te laten horen.

De enigszins bombastische productie past prima bij dit soort muziek en zorgt dat de songs, die over rouw en aanverwante droeve zaken handelen, je diep raken. Zodoende is One For Sorrow één van de hoogtepunten van 2011 en eigenlijk is dat gezien de vorige albums geen verrassing. Het heerlijke zwaar aangezette geluid van de Finnen brengt je een uur lang in een heerlijke trance. Het enige dat je de Finnen kunt verwijten is dat ze hun geluid vijf platen lang niet veranderd hebben, maar dat doet niets af aan deze verslavende plaat die in niets onderdoet voor eerder werk van de heren.

Recensent:Jan Didden Artiest:Insomnium Label:Century Media