2011-10-17
Gratis geluk moet het zijn, zo rept het persbericht. Het debuutalbum van Early adopters is gratis te downloaden en daarmee hopen de heren een substitutie te geven voor allerlei goedkope gelukservaringen die via commercie in reclames worden aangeboden. Maar geluk betekent gevoel en dat ontbreekt nu juist op Lucky People. De Limburgse band heeft qua geluid een prima eerste plaat opgenomen. Muziek, die in de lijn ligt van bands als Fleet Foxes, is prima opgenomen en ingespeeld. Nergens valt de band of producer Wouter Budé te betrappen op een schoonheidsfout en dat is absoluut een pre. Early Adopters maakt namelijk typische luistermuziek en daarbij zou elke schoonheidsfout een absoluut minpunt vormen.
Wat wel een minpunt vormt is het gebrek aan afwisseling, zowel binnen de nummers als op het album als geheel. Zo is ‘Floating Ho enkele use’ een prima voorbeeld van een zijig voortkabbelend liedje, dat je in slaap sust en nooit meer wakker maakt.
En ook het album zelf ontbeert spanning. De VPRO noemde Early Adopters ”één van de spannendste gitaarbands die Limburg momenteel rijk is’’, maar spanning is nu juist het laatste woord wat opkomt na een aantal luisterbeurten. Tenzij het tegenwoordig een synoniem is voor muzikaal zeer sterk en mooi ingespeeld.
Waar het echter, buiten spanning, nog duidelijker aan ontbreekt op Lucky People is emotie. Dat laat zich het mooist illustreren aan de hand van een stukje tekst uit de titelsong. ,,Material world, I guess you’re doing good’’ wordt namelijk gezongen op een zanglijn die behoorlijk doet denken aan het pre-chorus van Elbow’s ‘Built A Rocket Boys’. Maar waar Elbow-frontman Gut Garvey tot op het bot weet door te dringen met zijn met emotie doorspekte stem, weet zanger Jack Baeten geen enkele gevoelige snaar te beroeren. Het is tekenend voor een vrij zielloos album; een eigenschap die vooral wordt veroorzaakt door het schijnbaar achteloos inzingen van tekstjes. Er is, zo lijkt het, te veel gelet op zuiverheid en techniek en daarbij zou de emotie dan wel eens compleet ondergesneeuwd kunnen zijn.
Op kleine lichtpuntjes na, zoals de nummers ‘Hoax’ (met een fijn gitaarrifje en in verhouding meer op de voorgrond tredende drums) en ‘Blank Page’ (met mooie samenzang en zowaar een licht rockend riffje na het refrein en in de bridge), is Lucky People kwalitatief goed, maar saai. Bijna 39 minuten zonder noemenswaardige pieken of dalen is te lang, hoe technisch goed de plaat mag zijn.
Keb Mo - The Reflection Keb Mo is een van de meest onderschatte bluesartiesten in de wereld. De...
Insomnium - One for Sorrow In de metalwereld is Insomnium geen grote naam, en dat is eigenlijk...